آیا "اَبَرماه" هفته ی آینده، شرایط اقلیمی زمین را به هم خواهد ریخت؟
ماه در هفته ی آینده به نزدیک ترین فاصله اش با زمین از سال 1992 خواهد رسید. دیروز شبکه ی اینترنت سرشار از هشدارهای آخرالزمانی مبنی بر این بود که جابجایی ماه در هفته ی آینده به امواج جزر و مدی، فوران های آتشفشانی و حتی زمین لرزه خواهد انجامید! باورمندان به تئوری توطئه ادعا کردند که در 19 مارس، ماه به نزدیک ترین فاصله اش با زمین از سال 1992 می رسد - تنها 356,577 کیلومتر - و به همین دلیل کشش گرانشی اش باعث آشفتگی هایی در زمین خواهد شد. گرچه ستاره شناسان این ادعاها را "چرند محض" خوانده و رد کرده اند.
زمین در 19 مارس به نزدیک ترین فاصله اش با ماه طی 19 سال گذشته خواهد رسید؛ فاصله ای در حدود 221,567 مایل
نگرانی هایی وجود دارد که این "حضیض ماه" شاید بر الگوهای آب و هوایی زمین اثر بگذارد.
این شایعه های عجیب و غریب همگی بر پایه ی پدیده ای به نام "حضیض ماه" یا همان "نزدیک ترین نقطه ی مداری ماه با زمین" شکل گرفته. مدار گردش ماه به دور زمین، نه به شکل دایره بلکه به شکل بیضی است و هنگامی که به نزدیک ترین فاصله ی مداری اش با زمین که "حضیض" خوانده می شود می رسد، در آسمان درخشان تر و بزرگ تر دیده می شود. در دورترین فاصله ی مداری اش با زمین یا نقطه ی "اوج" نیز، آن را کم نورتر و کوچک تر می بینیم. حضیض ماه از نظر زمانی ماهی یک بار رخ می دهد. گرچه حضیض هفته ی آینده، با کامل شدن قرص ماه هم زمان است. ترکیبی از دو رویداد که تنها هر دو یا سه سال پیش می آید. این به ستاره شناسان فرصتی خوب برای گرفتن عکس می دهد گرچه دانشمندان می گویند هیچ تاثیری بر روی زمین نخواهد گذاشت.
اَبَرماه یا سوپرماه های پیشین در سال های 1955، 1974، 1992 و 2005 رخ داده بودند؛ همگی سال هایی با رویدادهای شدید آب و هوایی. (منبع عکس)
دکتر دیوید هارلند، نویسنده و مورخ فضا می گوید: «طی یک حضیض، ماه شاید یک یا دو کیلومتر به زمین نزدیک تر از حد طبیعی شود ولی این یک رویداد به کلی ناچیز و بی اهمیت است.»
ولی فضای وب غرق در هشدارهای دانشمندانِ توطئه باور آماتوریست که می گویند این "ابرماه" الگوهای آب و هوایی زمین را دگرگون کرده و چه بسا به زمین لرزه و آتشفشان بیانجامد. آن ها می گویند اَبَرماه یا سوپرماه های پیشین در سال های 1955، 1974، 1992 و 2005 رخ داده بودند؛ همگی سال هایی که در آن ها رویدادهای شدید آب و هوایی اتفاق افتاده بود. سونامی ای که به مرگ صدها هزار تن در اندونزی انجامید، دوهفته پیش از ابرماهِ ژانویه ی 2005 رخ داد. و در روز کریسمس سال 1974 نیز گردباد تریسی شهر داروین استرالیا را ویران کرد.
تصادف؟ باندا آچه، در سونامی دسامبر 2004 که دو هفته پیش از ابرماه روی داد ویران شد.
ولی پیت ویلر از مرکز بین المللی ستاره شناسی رادیویی با شک و دودلی از هشدارهای مبنی بر پیشامد آخرالزمانی قریب الوقوع استقبال می کند. او به news.com.au می گوید:«زمین لرزه یا آتشفشانی در کار نخواهد بود مگر این که به هر حال بخواهد پیش بیاید. کره ی زمین در روزهای نزدیک به این رویداد، جزری پایین تر از معمول و مدی بالاتر از معمول را تجربه خواهد کرد، ولی این چیز هیجان انگیزی نخواهد بود.»
اخترشناس استرالیایی "دیوید رنه که" هم با او موافق است و به این نکته اشاره می کند که نظریه پردازان توطئه همیشه خواهند توانست رویدادی طبیعی را پیدا کرده و به یک زمان مشخص ربطش بدهند و ابرماه را به خاطر آن مسئول بدانند. وی می گوید: «اگر سخت تلاش کنید، خواهید توانست تقریبن همه ی بلاهای طبیعی یا هر پیشامدی را از نظر زمانی به چیزی در آسمان شب ربط دهید؛ ستاره ی دنباله دار، سیاره، خورشید...»
در زمان قرص کامل ماه، خورشید و ماه از دو سوی مخالف زمین را به سوی خود می کشند؛ که هر رویداد جزر و مدیِ چشمگیری را نامحتمل می کند.
فاصله ی میانگین ماه از زمین، 235,000 مایل یا 378,195 کیلومتر است. بیشترین فاصله یا همان نقطه ی اوج مداری، 399,117 کیلومتر است. در زمان حضیض ماه و کامل بودن هم زمان قرص آن، سطح ماه 14 درصد بزرگ تر و 30 درصد درخشان تر از بدرهای همیشگی دیده می شود.
واژه نامه:
supermoon - tidal waves - lunar perigee - lunar apogee - moon - Earth - Earth's climate - earthquakes - volcanic activity
سیاره ی تیر نسبت به ماه زمین بزرگ تر و چگال تر بوده و گرانش سطح آن نیز تقریبن دو برابر ماه آست با این حال در نگاه نخست شبیه آن به نظر می رسد. البته در این نما، سطح آن در بخش های نزدیک دهانه های برخوردی، به رنگ آبی روشن و قهوه ای با رگه های روشن موادِ ناشی از برخورد دیده می شود. دهانه ی برخوردی "دبوسی" که رگه های روشن و نمایانش در بالا سمت راست تصویر دیده می شود، قطری برابر با 80 کیلومتر (50 مایل) دارد. 
