شکوه و جلال یک مارپیچ

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر

بسیاری از کهکشان‌های مارپیچی در مرکز خود یک میله دارند. حتی کهکشان راه شیری خودمان هم گمان می‌رود یک میله‌ی مرکزی ساده و کوچک داشته باشد.

در این تصویرِ تلسکوپ فضایی مدارگرد هابل، کهکشان مارپیچی NGC ۱۶۷۲ با میله‌ی برجسته‌اش را با جزییاتی تماشایی می‌بینیم. رگه‌های رشته‌ای تیره‌ی غبار، خوشه‌های جوان از ستارگان آبی درخشان، سحابی‌های گسیلشی سرخ‌فام از گاز برافروخته‌ی هیدروژن، یک میله‌ی بلند و درخشان از ستارگان نزدیک مرکز، و یک هسته‌ی فعال درخشان که به احتمال بسیار منزلگاه یک ابرسیاهچاله است، همگی در این تصویر به چشم می‌خورند.

این کهکشان نزدیک به ۷۵۰۰۰ سال نوری گستردگی دارد و حدود ۶۰ میلیون سال زمان می برد تا نور از آن به ما برسد. NGC ۱۶۷۲ که در صورت فلکی زرین ماهی (ماهی طلایی) دیده می‌شود، برای پی بردن به نقش میله‌ی کهکشان‌های مارپیچی در روند ستاره‌زایی در مناطق مرکزی آنها مورد پژوهش دانشمندان است.

--------------------------------------------

به کانال تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:

http://telegram.me/onestar_in_sevenskies

واژه نامه:

NGC 1672 - interstellar gas - dark dust - Lagoon Nebula - M8 - star - telescopic tour - constellation Sagittarius - Milky Way Galaxy - ionized - hydrogen - atom - electron - hourglass - stellar wind - open cluster - NGC 6530

منبع: apod.nasa.gov

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان