* روز دوشنبه پس از دو روز، نخستین رانندگی خودگردان (خودکار) کنجکاوی، خودروی بهرام نورد ناسا به پایان رسید و این خودرو توانست آزمایشگاه متحرکش را به یک نقطه با چشم انداز خوب برساند تا بتواند عکس های سودمندی از محیط پیرامون بگیرد.
* کنجکاوی در این نقطه عکس هایی خوب از محیط پیرامون می گیرد تا دانشمندان از روی آن ها، هدف بعدی خودرو برای بررسی و آزمایش را برگزینند.
 |
چشم انداز کنجکاوی از برآمدگی کوتاهی که به گونه ی نوار تیره ای زیر افق در مرکز تصویر دیده می شود و یک رخنمون به نام "کوپرزتاون" است. این رخنمون یک جایگاه احتمالی برای بررسی با ابزارهای روی بازوی رباتیک خودروی کنجکاوی باشد. درازای این پشته در این تصویر تقریبا ۳۰ متر است و حدود ۸۰ متر از جایی که کنجکاوی این عکس را گرفته فاصله دارد. اندازه های بزرگ تر: ۸۰۰در۶۰۰- ۹۴۶در۳۲۶- ۱۰۲۴در۷۶۸- ۱۳۲۳در۴۵۶- ۱۳۶۶در۷۶۸- ۱۶۰۰در۱۲۰۰- ۱۹۲۰در۱۰۸۰
|
کنجکاوی به هنگام رانندگی خودکار، مسیر بی خطری را برای رسیدن به ایستگاه های تعیین شده ی بین راهش بر میگزیند. برای این کار، کنجکاوی به هنگام درنگ هایی که سر راهش می کند، عکس هایی سه بعدی از پیرامون می گیرد و سپس با بهره از رایانه ی خود، این عکس ها را بررسی کرده و مسیر امن را بر می گزیند.
پیش از دوشنبه، هر یک از روزهای رانندگی خودکار با مرحله ای آغاز می شد که طی آن، اعضای گروه کنجکاوی از روی زمین، عکس هایی که این خودرو برایشان فرستاده بود را به دقت بررسی می کردند و برای رانندگی آن روزش برنامه می ریختند. رانندگی روز یکشنبه-دوشنبه نخستین باری بود که کنجکاوی یک مرحله ی رانندگی خودکار را به پایان رساند و سپس روز بعد به طور خودکار از همان نقطه به راهش ادامه داد.
طی این رانندگی دوروزه، کنجکاوی به فاصله ی ۸۰ متری "کوپرزتاون" رسید، یک
رُخنِمون (برونزَد) که هدف های نامزد بعدی برای بررسی و آزمایش توسط کنجکاوی را در خود دارد. نام کوپرزتاون - که ما را به یاد فصل بیسبال می اندازد- از روستایی در ایالت نیویورک آمریکا گرفته شده.
کنجکاوی از زمان ترک یک رخنمون به نام "داروین" در ۲۲ سپتامبر تاکنون هیچ یک از دستگاه های روی بازویش را برای بررسی هدفی به کار نگرفته است. پژوهشگران دوربین و طیف سنج روی بازوی این خودرو را به مدت ۴ روز در رخنمون داروین به کار گرفته بودند؛ ولی قرار است در رخنمون کوپرزتاون تنها یک روز از این دستگاه ها بهره ببرند.
دانشمندان از این رانندگی خودکار دوروزه ی کنجکاوی و ماموریت کوتاه ترش در کوپرزتاون کمک می گیرند تا پیشروی آن به سوی مقصد اصلی ماموریتش -
کوه شارپ- را شتاب ببخشند.
کنجکاوی در ماه ژوییه پای در یک مسیر دشوار ۸.۶ کیلومتری گذاشت. این مسیر از منطقه ای آغاز می شد که کنجکاوی نیمه ی نخست سال ۲۰۱۳ را در آن سرگرم کار بود، و پایانش نقطه ی ورودی کوه شارپ خواهد بود. کوپرزتاون تقریبا در یک سوم این مسیر جای دارد. گروه دانشمندان از تصاویر گرفته شده توسط فضاپیمای مدارگرد شناسایی بهرام (
MRO) برای تهیه ی نقشه ی این راه و گزینش چند نقطه از مسیر که می توانند ویژگی های سودمندی داشته باشند بهره گرفتند. داروین و کوپرزتاون از جمله ی همین نقاط بودند.
گوین لوییس از دانشگاه پرینستون در پرینستون نیوجرسی می گوید: «چیزی که ما را به این جایگاه (کوپرزتاون) علاقمند کرده، یک رخنمون فریبنده از مواد لایه لایه است که در تصاویر گرفته شده از مدار دیده بودیم.» لوییس که یکی از دانشمندان این ماموریت و نیز رهبر برنامه ریزی برای کار در کوپرزتاون است می افزاید: «ما می خواهیم ببینیم آیا رخنمون لایه لایه ی کوپرزتاون می تواند به ما کمک کند تا زمین شناسی
خلیج یلونایف را به زمین شناسی کوه شارپ ربط دهیم.»
این دانشمندان در حال بررسی عکس هایی که کنجکاوی روز دوشنبه از چشم انداز تازه اش گرفته بود هستند تا بخشی از رخنمون کوپرزتاون که باید توسط دستگاه های روی بازوی آن بررسی شود را برگزینند.
کنجکاوی روز یکشنبه که نخستین روز از رانندگی دو-روزه اش بود را با پیمودن ۵۵ متر در مسیری رو به جنوب باختر آغاز کرد. رانندگان کنجکاوی در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنای کالیفرنیا، از پیش این مسیر را امن و بی خطر ارزیابی کرده بودند. بخش خودگردانِ مسیر هم در پایان این ۵۵ متر، و پس از آن آغاز شد که خود کنجکاوی درنگی کرد و بهترین راه را برای رسیدن به ایستگاه های تعیین شده ی سر راهش تعیین نمود. این خودرو در روز یکشنبه ۳۸ متر را به طور خودگردان پیمود.
جان رایت، راننده ی کنجکاوی در JPL می گوید: «ما ناچار بودیم برخی متغیرهای کلیدی را برای روز بعد در
حافظه ی خاموش نشدنیِ (غیرفرارِ) خودرو ذخیره کنیم.» حافظه ی گریزا (فرار) کنجکاوی در طول شب که این خودرو به حالت خواب برای نگهداری انرژی (energy-conserving) فرو می رود پاک می شود.
از جمله متغیرهای ذخیره شده، "جهت خودرو" بود (جهتی که خودرو در پایان رانندگی روز نخستش در آن قرار داشت)، و نیز این که آیا خودرو ۳ متر بعدیِ راهش رو به آن جهت را برای رانندگی، امن ارزیابی کرده بود یا نه. کنجکاوی هنگامی که دومین روز رانندگیش را آغاز کرد، ارزیابی سطح روبرویش برای بی خطر بودن یا نبودنِ رانندگی را هم از سر گرفت و ۳۲ متر دیگر را به گونه ی کاملا خودگردان زیر پا گذاشت.
کنجکاوی با این توانایی تازه اش می تواند روزهای تعطیل را هم که اعضای گروه به برنامه ی فعالیت های چندروزه ی آن افزوده اند به رانندگی بپردازد.
یک فعالیت کلیدی که برای هفته ی ۴ نوامبر برنامه ریزی شده، بارگذاریِ (آپلودِ) نگارش تازه ای از نرم افزار رایانه ی خودرو است- که سومین مورد از چنین به روز آوری هایی از زمان فرود کنجکاوی روی بهرام خواهد بود. از جمله چیزهایی که در نگارش تازه به روز آوری شده، برای نمونه، بهبودهایی در اطلاعاتی است که خودرو می تواند در طول شب ذخیره کند تا بتواند روز بعد رانندگی خودگردان را از سر بگیرد. همچنین در نگارش تازه توانایی های خودرو برای به کار گیری بازوها هنگام توقف در سراشیبی ها گسترده تر شده. به چشمداشت گروه کنجکاوی، این توانایی برای پژوهش ها در کوه شارپ کلیدی و مهم خواهد بود.
واژه نامه:
NASA - Mars rover - Curiosity - waypoint - autonomous drive - Earth - Cooperstown - outcrop - baseball - rock deposit - Darwin - Mount Sharp - Mars Reconnaissance Orbiter - Kevin Lewis - geology - Yellowknife Bay - Jet Propulsion Laboratory - JPL - John Wright - Mars