میماس با چشم درشتش به ژرفای فضا خیره شده

میماس، ماه سیاره ی کیوان (زحل) با چشم درشت خود به بیرون خیره شده. این چشم با پهنای ۱۳۰ کیلومتر، یکی از بزرگ ترین دهانه های برخوردی سامانه ی خورشیدی است که به افتخار سر ویلیام هرشل، یابنده ی میماس در سال ۱۷۸۹، دهانه ی هرشل نامیده شده.

اینجا همچنین می توانیم چند تک حلقه ی کوچک را درون حلقه ی F، و اطلس، ماه کوچک و کم نور کیوان با قطر ۳۲ کیلومتر را نیز در بیرون از حلقه های اصلی ببینیم. قطر خود میماس ۳۹۷ کیلومتر است و در این چشم انداز بیشترِ نیمکره ای از آن را می بینیم که رو به کیوان نیست.

این عکس را فضاپیمای کاسینی در روز ۲ آوریل ۲۰۰۵، با دوربین زاویه بسته ی خود در نور دیدنی (مریی) گرفته بود [یعنی همان چیزیست که اگر خودمان آن جا بودیم می دیدیم-م]. در زمان گرفتن عکس، فاصله ی فضاپیما از میماس ۲.۱ میلیون کیلومتر، و  زاویه ی گام یا زاویه ی خورشید-کیوان-فضاپیما هم ۷۲ درجه بوده. هر پیکسل تصویر هم ارز ۱۳ کیلومتر است.

همچنین درباره ی میماس: * درون "ستاره مرگ" زنده است! * دو ماه ناهمگون در دل شب به پیش می روند  
و درباره ی اطلس: * اطلس از تاریکی بیرون می آید

واژه نامه:

Mimas - Saturn - moon - impact crater - Herschel - ringlet - F ring - Atlas - main rings - Cassini spacecraft - narrow-angle - Sun - phase angle

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان