بزرگی پلوتو چقدر است؟ پرسشی که پس از چند دهه پاسخ داده شد!

* فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا یکی از بنیادی ترین پرسش ها درباره ی پلوتو را پاسخ داده: اندازه ی آن.

دانشمندان این ماموریت دریافته اند که قطر پلوتو ۲۳۷۰ کیلومتر است، تا اندازه ای بزرگ تر از بسیاری از برآوردهای پیشین. در این سنجش از عکس هایی بهره گرفته شد که دوربین شناسایی برد بلند فضاپیما (لوری، LORRI) گرفته بود. این نتیجه چیزی را تایید می کند که گمانش رفته بود: پلوتو از همه ی اجرام سامانه ی خورشیدی در ورای مدار نپتون بزرگ تر است.

پلوتو و شارون در این تصویر همنهاده ی روز ۱۱ ژوییه، رنگ ها و درخشندگی های متفاوتی را نشان می دهند. این عکس از همگذاری نماهای سیاه و سفید دوربین لوری (LORRI) با داده های رنگی که دستگاه رالف (Ralph) در دور پیشین چرخش پلوتو گرد آورده بود درست شده. داده های رنگی تازه تری که اکنون دارد از فضاپیما دریافت می شود برای به روز رسانی این تصاویر و افزایش پادسانی (کنتراست) رنگ آن ها به کار خواهد رفت. تصویر بزرگ تر

یکی از دانشمندان ماموریت، ویلیام مک کینان از دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس می گوید: «اندازه ی پلوتو از زمان یافته شدن آن در سال ۱۹۳۰ مورد بحث و گفتگو بوده است. ما از این که سرانجام پاسخ این پرسش را یافته ایم هیجان زده شده ایم.»

اندازه ی برآورد شده ی تازه ی پلوتو نشان می دهد که چگالی آن کمی کمتر از چیزیست که تاکنون پنداشته می شد، و درصد یخ درون آن هم کمی بیشتر است. همچنین، پایین ترین لایه ی جو پلوتو -لایه ی وردسپهر یا تروپوسفر- پایین تر از چیزیست که در گذشته باور داشتیم.

تعیین اندازه ی پلوتو به دلیل عامل های پیچیده ی جو آن یک چالش چند-دهه ای بوده. بزرگ ترین ماه آن، شارون جو چشمگیری ندارد و [از همین رو] اندازه گیری قطرش با بهره از تلسکوپ های زمینی ساده تر بوده. نماهای نیوهورایزنز از شارون برآورد پیشین از قطر آن (۱۲۰۸ کیلومتر) را تایید می کنند.

اگر پلوتو و شارون کمی بالاتر از سطح زمین جای داشتند و از فاصله ی دور به آن ها نگاه می کردیم، این گونه دیده می شدند. سنجش های فضاپیمای نیوهورایزنز قطر پلوتو را ۲۳۷۰ کیلومتر (۱۸.۵% زمین)، و قطر شارون را هم ۱۲۰۸ کیلومتر ( ۹.۵% زمین) نشان می دهند. تصویر بزرگ تر

لوری همچنین دو ماه دیگر پلوتو به نام های هیدرا و نیکس را هم زیر ذره بین برده. 

آلن استرن، سربازرس نیوهورایزنز از بنیاد پژوهشی جنوب باختر (SwRI) در بولدر کلرادو می گوید: «ما از همان زمانی که برای گذر نیوهورایزنز از درون سامانه ی پلوتو برنامه می ریختیم می دانستیم که جزییات ماه های کوچک آن را تنها از چند روز پیش از رسیدن به نزدیک ترین فاصله می توانیم بررسی کنیم. اکنون که در دل قلمروی پلوتو هستیم، زمان این کار فرا رسیده.»

نیکس و هیدرا در سال ۲۰۰۵ توسط تلسکوپ فضایی هابل یافته شدند. حتی از چشم هابل هم آن ها تنها مانند دو نقطه ی روشن دیده می شدند، و این همان چیزی بود نیوهورایزنز هم تا آخرین هفته ی پیش از رسیدن به پلوتو، از آن ها می دید. ولی اکنون در تصاویر لوری، آن ها دیگر دو نقطه نیستند بلکه ماه هایی به اندازه ی کافی بزرگند که می شود اندازه‌شان گرفت. پهنای نیکس حدود ۳۵ کیلومتر، و پهنای هیدرا حدود ۴۵ کیلومتر برآورد شده. دانشمندان ماموریت از روی این اندازه ها نتیجه گرفته اند که سطح آن ها بسیار درخشان است، که دلیلش می تواند وجود یخ روی آن ها باشد.

دو ماه دیگر پلوتو، سربروس و استیکس کوچک تر و کم نورتر از نیکس و هیدرا هستند و از همین رو اندازه گیریشان دشوارتر است. دانشمندان ماموریت باید بتوانند هنگامی که نیوهورازنز نزدیک ترین رویارویی خود را انجام می دهد، از روی عکس ها و داده هایی که دیرتر به زمین خواهد رسید اندازه ی این دو ماه را تعیین کنند.

اندازه ی تقریبی نیکس و هیدرا، دو ماه کوچک پلوتو در همسنجی با دنور کلرادو. با آن که اینجا نیکس و هیدرا به شکل دایره نگاشته شده اند، ولی دانشمندان پیش بینی کرده اند که دارای پیکره هایی بی نظم هستند. تصویر بزرگ تر

واژه نامه:

Pluto - New Horizons - NASA - Long Range Reconnaissance Imager - LORRI - solar system - Neptune - Bill McKinnon - troposphere - Charon - moon - Nix - Hydra - Alan Stern - Southwest Research Institute - Hubble Space Telescope - Kerberos - Styx - Earth - Ralph

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان