واپسین و بهترین نمای نیوهورایزنز از چهار لکه تیره پلوتو

* فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا پنج میلیارد کیلومتر دورتر از زمین و تنها چهار میلیون کیلومتر مانده به پلوتو، بهترین عکسش را از چهار لکه ی تیره ی روی استوای آن گرفته.

این لکه ها در سمتی از پلوتو هستند که همیشه رو به شارون، بزرگ ترین ماه آنست. این سمت، به هنگام گذشتن نیوهورایزنز از کنار پلوتو در بامداد ۱۴ ژوییه، رو به فضاپیما نخواهد بود و بنابراین دیگر این لکه ها را با وضوح بهتری نخواهیم دید. سربازرس نیوهورایزنز، آلن استرن از بنیاد پژوهشی جنوب باختر در بولدر کلرادو این عکس را چنین توصیف می کند: «واپسین، و بهترین نمایی که برای چند دهه از آن سمت پلوتو خواهیم دید.»

این عکس در بامداد ۱۱ ژوییه ی ۲۰۱۵ گرفته شده و ساختارهای خطی تازه نمایان شده ای را بر فراز ناحیه ی استوای پلوتو نشان می دهد که با هم ساختارهایی چندضلعی ساخته اند

این لکه ها به کمربندی پیوسته اند که گرداگرد منطقه ی استوایی پلوتو را پوشانده. چیزی که همچنان دانشمندان را بر سر شوق می آورد، اندازه های یکسان و فاصله های برابر آن ها از یکدیگر است. به گفته ی دانشمند برنامه ی نیوهورایزنز، کرت نیبور از مرکز فرماندهی ناسا در واشنگتن: «این همه نظم آن ها مایه ی شگفتی است.» جف مور از مرکز پژوهشی ایمز ناسا در مانتین ویوی کالیفرنیا هم به اندازه ی نیبور شگفت زده شده: «ما نمی توانیم بگوییم این ها فلات هستند یا دشت، و یا این که تنها به دلیل گوناگونی شدت درخشش روی یک سطح کاملا هموار این چنین دیده می شوند.»

پهنای این ناحیه های تیره ۴۸۰ کیلومتر برآورد شده که گستره ای تقریبا به اندازه ی ایالت میزوری را می پوشانند. آنچه ما اکنون از این ناحیه ها می بینیم در همسنجی با عکس های پیشین، پیچیده تر از چیزیست که در آغاز گمان می رفت؛ همچنین مرزهای میان بخش های تیره و روشن هم نامنظم و به شدت تعریف شده و نمایانند.

گروه زمین شناسی، ژئوفیزیک و تصویربرداری نیوهورایزنز (GGI) افزون بر گشودن گره از راز این لکه ها، علاقمند به شناسایی ویژگی های سطحی دیگر نیز هستند، مانند دهانه های برخوردی که در گذشته، با برخورد اجرام کوچک تر به سطح این سیاره ی کوتوله پدید آمده اند. مور می افزاید: «انتظار می رود با ترکیب تصاویری مانند این با داده های رنگی و همنهش سطح پلوتو که فضاپیما به دست آورده ولی هنوز به زمین نفرستاده، بتوانیم به تاریخچه ی این نیمکره ی پلوتو پی ببریم.» [این عکس هنوز با داده های رنگی ترکیب نشده]

نیوهورایزنز به هنگام نزدیک ترین گذرش که تنها ۳ روز دیگر انجام خواهد شد، سمت مخالف یا "نیمکره ی رویارویی" این سیاره ی کوتوله را خواهد دید. در بامداد ۱۴ ژوییه (۲۳ تیر)، نیوهورایزنز از فاصله ی حدود ۱۲۵۰۰ کیلومتری سطحی از پلوتو که یک ویژگی گسترده ی قلب-مانند دارد خواهد گذشت، قلبی که تخیل همگان در سراسر دنیا را برانگیخته.

واژه نامه:

Earth - Pluto - NASA - New Horizons - moon - Charon - Alan Stern - Southwest Research Institute - equatorial region - Curt Niebur - Headquarters - Jeff Moore - Ames Research Center - plateau - plain - Missouri - Geology, Geophysics and Imaging - impact crater - dwarf planet - encounter hemisphere - heart - polygona

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان