شارون، دنیای دره ها و دهانه هاست

این تصویر در اندازه ی بزرگ تر

در تازه ترین تصاویر فضاپیمای نیوهورایزنز، شارون، بزرگ ترین ماه پلوتو همچون دنیایی از دهانه ها و کافت ها (chasms) دیده می شود. به گفته ی ویلیام مک کینان، چشمگیرترین این کافت ها که در نیمکره ی جنوبی شارون جای گرفته، کشیده تر و چندین مایل ژرف تر از گرند کانیون زمین است.

مک کینان از دانشگاه سنت لوییس واشنگتن که دانشمند دستیار گروه پژوهشی زمین شناسی و ژئوفیزیک نیوهورایزنز هم هست می افزاید: «این نخستین گواه روشن از وجود گسل ها و شکستگی ها روی شارون است. نیوهورایزنز دیدگاه ما از این ماه دوردست را دگرگون کرده و آن را از یک گوی یخ زده ی تقریبا بدون ویژگی به دنیایی با همه گونه فعالیت های زمین شناسی تبدیل کرده است.»

در تصویری که نیوهورایزنز روز ۱۱ ژوییه گرفته و امروز به زمین فرستاده، برجسته ترین دهانه ای که روی شارون دیده می شود دهانه ای به پهنای تقریبی ۹۸.۵ کیلومتر نزدیک قطب جنوب آن است. روشنی رگه های مواد بیرون زده از این دهانه نشان می دهد که تقریبا به تازگی (در استاندارد زمین شناسی) و در اثر برخورد جرمی کوچک در یک میلیارد سال گذشته پدید آمده.

به گفته ی مک کینان، تیرگی کف دهانه به ویژه فریبنده است. یک توضیح برایش اینست که مواد یخ زده ای که در پی این برخورد از زیر سطح نمایان شده اند، از گونه ای متفاوت با مواد یخ زده ی سطح پیرامونند. یک دلیل دیگر می تواند این باشد که یخ های کف دهانه از همان مواد سطح پیرامونند ولی دانه درشت ترند و درنتیجه کمتر نور خورشید را باز می تابانند. در این نظریه، جسم برخوردگری که دهانه را پدید آورد، یخ های کف دهانه را آب کرد که بعدها دوباره یخ زدند و دانه های درشت تری را ساختند.

یک ناحیه ی تیره و اسرارآمیز هم به پهنای حدود ۳۲۲ کیلومتر نزدیک قطب شمال دیده می شود. عکس های پرجزییات تری که نیوهورایزنز هنگام رسیدن به نزدیک ترین فاصله از پلوتو در روز ۱۴ ژوییه خواهد گرفت می توانند آگاهی هایی درباره ی ریشه ی این منطقه ی تیره به ما بدهند.

واژه نامه:

New Horizons - Pluto - moon - Charon - chasm - crater - Earth - Grand Canyon - William McKinnon - Geology and Geophysics investigation - geologic activity - north pole

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان