جدال درازمدت یک ستاره با مرگ

این تصویر در اندازه ی بزرگ تر

در این تصویر تلسکوپ فضایی اِسا/ناسای هابل، واپسین لحظه های زندگی یک ستاره را می بینید، ستاره ای که به پایان راه رسیده و در حال مرگ است. از دید کیهان شناسی، کشمکش این ستاره با مرگ شاید تنها چند لحظه ی کوتاه به درازا بکشد، ولی با استانداردهای انسانی، هنوز زمان بسیاری به نابودی کامل آن مانده، چیزی در حد ده ها هزار سال.

این ستاره در اوج جان کندن، یک سحابی سیاره ای شگفت انگیز و زیبا به گرد خود پدید آورده. این سحابی سیاره ای که به نام NGC ۶۵۶۵ شناخته می شود، ابری از گازهاییست که ستاره با پس زدن لایه های بیرونی خود توسط بادهای نیرومندش به فضا فرستاده. با پس زده شدن مواد به اندازه ی کافی، هسته ی درخشان ستاره برهنه و نمایان شده، به گونه ای که توانسته با پرتوهای فرابنفش خود گازهای پیرامون را با درجه های گوناگون برانگیخته و آن ها را به تابش در آرایه ای از رنگ ها وادارد. این رنگ ها را می توان در سحابی پرآوازه و زیبای حلقه که نمونه ای برجسته از این گونه سحابی هاست نیز مشاهده کرد.

سحابی های سیاره ای (یا سیاره نما) تا حدود ۱۰ هزار سال به پرتوافشانی ادامه می دهند؛ پس از این مدت، روند سرد شدن ستاره ی مرکزی آغاز می شود و با رُمبش و چگالش، به یک کوتوله ی سفید دگردیسی می یابد. در آن هنگام نور ستاره به شدت اُفت خواهد کرد و دیگر توان برافروختن گازهای پیرمونش را نخواهد داشت، در نتیجه سحابی هم دیگر تابشی نخواهد داشت و کم کم ناپدید خواهد شد.

واژه نامه:

star - NASA - ESA - Hubble Space Telescope - planetary nebula - NGC 6565 - stellar wind - core - ultraviolet - Ring Nebula - white dwarf

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان