پرنده سرخ آسمان

این پهنه ی گسترده ی سرشار از گاز درخشان و غبار، برای ستاره شناسانِ زمینی تداعی کننده ی چهره ی یک پرنده است و از همین رو نام "سحابی مرغ دریایی" را بر آن نهاده اند.

این نما از این مرغ کیهانی، نواری به پهنای ۱.۶ درجه را در صفحه ی کهکشان راه شیری، نزدیک ستاره ی شباهنگ (شعرای یمانی، ستاره ی آلفای صورت فلکی سگ بزرگ) می پوشاند. 

البته در این منطقه، اجرام دیگری نیز با نام های رده بندی ویژه ی خود دیده می شوند، مانند NGC ۲۳۲۷، یک ناحیه ی گسیلشی (نشری) فشرده و غبارآلود با ستاره ای پرجرم در دلش که "سر" مرغ را تشکیل می دهد (این جرم با نام سحابی طوطی نیز خوانده می شود و در بالای میانه ی تصویر به چشم می خورد). IC ۲۱۷۷ نیز کمان بال های گشوده ی مرغ دریایی را ساخته.

این منطقه که آمیزه ایست از ابرهای گاز و غبار و ستارگان جوان و تابناک، و بیش از همه به رنگ سرخی که از اتم های برانگیخته ی هیدروژن سرچشمه گرفته دیده می شود، بیش از ۱۰۰ سال نوری گستردگی دارد و فاصله ی برآوردیش از زمین به ۳۸۰۰ سال نوری می رسد.

تصویر دیگری از این پهنه ی آسمان را با نوردهی و گستردگی اندکی متفاوت اینجا ببینید.

واژه نامه:

Seagull Nebula - glowing gas - Sirius - alpha star - Canis Major - NGC 2327 - emission - Parrot Nebula - IC 2177 - atomic hydrogen

منبع: apod.nasa.gov

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان