سلفی خودروی کنجکاوی در "گردنه ماریاس"

خودروی کنجکاوی ناسا پس از ترک ناحیه ای از سیاره ی بهرام که چندین هفته را در آن به بررسی یک "مرز زمین شناختی" و سنگ هایی که به گونه ای نامنتظره سرشار از سیلیس و هیدروژن بودند پرداخته بود، اکنون دارد به سوی جنوب باختر پیش می رود. دلیل شگفت انگیزی آن سنگ ها این بود که هیدروژن در خاک، نشانگر وجود آب در کانی های درون خاک است. [خواندید: * کنجکاوی یک سنگ بستر شگفت انگیز را روی بهرام بررسی می کند]

این تصویر در اندازه ی بسیار بزرگ تر

کنجکاوی در ناحیه ی "گردنه ی ماریاس" مته اش را به کار انداخت تا از سنگی به نام "باکسکین" (Buckskin) نمونه بردارد و سپس با دوربین روی بازوی روباتیکش (ماهلی، MAHLI) چندین عکس با زاویه ی بسیار پایین از خود گرفت تا با چسباندن آن ها به یکدیگر، یک خود-نگاره یا سلفی در این جایگاه مته کاری برای خودش درست کند.

دوربین ماهلی نماهایی که از پیوند آن ها این خودنگاره درست شده را در روز ۵ اوت ۲۰۱۵، در ۱۰۶۵مین روز بهرامیِ (سولِ) کار کنجکاوی روی سیاره ی سرخ گرفت. برای همسنجی اندازه ها، قطر چرخ های خودرو ۵۰ سانتی متر، و پهنای آن ها ۴۰ سانتی متر است.

اگر کمی دقت کند، تکه سنگ کوچکی را خواهید دید که به یکی از دنده های چرخ میانی سمت چپ کنجکاوی گیر کرده (از چشم ما، سمت راست تصویر). این سنگ سه هفته پیش هم در بازرسی های دوره ای که برای بررسی شرایط چرخ ها انجام می شود دیده شده و در این تصویر خام دوربین ماهلی ثبت شده بود. [در همین زمینه: * سطح ناهموار بهرام چه به روز چرخ های کنجکاوی آورده!]

دوربین ماهلی روی سر بازوی روباتیک کنجکاوی نصب شده. گروه دانشمندان ماموریت برای درست کردن این خودنگاره، ماهلی را نسبت به بدنه ی کنجکاوی پایین تر از خودنگاره های کامل پیشین جای دادند. این باعث شد دیدگاهی پدید آید که "شکم" خودرو را در بر داشت، مانند همان دیدگاهی که در خودنگاره ی گرفته شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۲، پنج هفته پس از فرود کنجکاوی درون دهانه ی گیل دیده می شد (اینجا).

در خودنگاره ی باکسکین، به جز آن قطعه ی عمودی که بخش پایینی بازو است، بخش دیگری از آن در تصویر دیده نمی شود. برای تنظیم دوربین و گرفتن نماهای گوناگونی که این خودنگاره ی موزاییکی را ساخته اند، از حرکت های مچ و چرخش های برجک بهره گرفته شده به گونه ای که بازو در هیچ یک از نماهای به کار رفته یا آن بخش هایی از نماها که به کار رفته اند نیفتاده. این روش برای گرفتن خودنگاره در جایگاه های راکنست (اینجا)، جان کلاین (اینجا)، وینجینا (اینجا)، و موهاوی (اینجا) نیز به کار رفته بود.

[در برخی از خودنگاره های پیشین، بازو در شماری از نماها ثبت می شد ولی در پایان کار، آن را از موزاییک حذف می کردند. [این ویدیو را ببینید: * خودروی کنجکاوی چگونه از خود یک "سلفی" می گیرد؟].

واژه نامه:

NASA - Curiosity Mars rover - contact zone - silica - hydrogen - water - mineral - Marias Pass - drill - Buckskin - robotic arm - self-portrait - MAHLI - selfie - Mars Hand Lens Imager - Martian day - sol - Mars - panorama - Gale Crater- Rocknest - John Klein - Windjana - Mojave

منبع: آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL)

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان