زیبایی آسمان در دورافتاده ترین نقطه زمین

این تصویر در اندازه ی بزرگ تر

اینجا کنکوردیاست، ایستگاهی دورافتاده، سرد، تاریک، با اکسیژنی بسیار کم در هوا که نفس کشیدن را دشوار می سازد [۱]. با این همه، ایستگاه کنکوردیا در جنوبگان جایگاهی فریبنده و بی‌همتا برای دانشمندان جهت انجام پژوهش هایشان است. شفقق قطبی زیبایی که به این چشم انداز رنگ داده، پاداشی نیک برای ۱۳ نفریست که ماه های زمستان را در اینجا، به دور از خانواده و دوستان می گذرانند.

تا نُه ماه، هیچ وسیله ای چه از راه هوا و چه از راه زمین نمی تواند به این ایستگاه برسد. دمای هوا تا ۸۰ درجه ی سانتیگراد زیر صفر پایین می رود و خورشید به مدت ۱۰۰ روز از پشت افق بالا نمی آید. زندگی و کار در این نقطه از بسیاری جنبه ها همانند زندگی روی سیاره ای دیگر است و [از همین رو] یک پزشک با پشتیبانی مالی سازمان فضایی اروپا (ESA)، پژوهش هایی را برای ماموریت های فضایی آینده در اینجا انجام می دهد.

نخستین فضانوردانی که پا بر سیاره ای دیگر می گذارند حتی شاید چنین نمایش های زیبایی را هم در آسمانش ببینند. شفق های قطبی زمانی پدیدار می شوند که پلاسمای باد خورشید با جو برهمکنش انجام می دهد و تا جایی که می دانیم، تقریبا همه ی سیاره های سامانه ی خورشیدی به گونه ای دارای شفق هستند.

درباره ی ایستگاه کنکوردیا، در وبلاگ این ایستگاه بیشتر بخوانید: blogs.esa.int/concordia

--------------------------------------------------
۱] یکی از دلایل این کمبود اکسیژن، فرازا یا ارتفاع جنوبگان است که از همه ی قاره های زمین بیشتر است و به طور میانگین، به ۸۲۰۰ پا بالاتر از سطح دریا می رسد -م

در همین زمینه: * خورشیدی برای تمام روز! * سردترین نقطه کره زمین اینجاست    

واژه نامه:

oxygen - Concordia station - Antarctica - aurora australis - Sun - planet - ESA - astronaut - Aurora - Solar System

منبع: ESA

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان