ماهواره بزرگ کهکشان راه شیری

همین تصویر در اندازه ی بزرگ تر

فردیناند ماژلان، دریانورد پرتغالی سده ی ۱۶ میلادی و افرادش به هنگام سفر دریاییشان که نخستین گردش انسان به دور کره ی زمین بود، فرصت زیادی برای تماشا و بررسی آسمان نیمکره ی جنوبی داشتند. از همین رو نام وی بر روی دو جرم ابر-مانندی گذاشته شد که آسمان‌دوستان نیمکره ی جنوبی به آسانی می توانند آن ها را ببینند: ابرهای ماژلان. امروزه می دانیم که این ابرها کهکشان های ماهواره ای کهکشان بزرگ مارپیچی خودمان، راه شیری‌اند.

در این تصویر که به گونه ای چشمگیر، ژرف (با نوردهی بلند) و رنگین است، ابر بزرگ ماژلان یا LMC را می بینید که با فاصله ی حدود ۱۶۰ هزار سال نوری از زمین، در صورت فلکی زرین ماهی جای دارد.

این ابر با پهنای نزدیک به ۱۵۰۰۰ سال نوری، بزرگ ترین ماهواره ی کهکشان راه شیری، و منزلگاه نزدیک ترین ابرنواختر روزگار نوین است: ابرنواختر SN ۱۹۸۷A.

لکه ی روشن و آشکاری که زیر مرکز ابر دیده می شود، "زرین ماهی ۳۰" نام دارد که به عنوان سحابی شکوهمند "رتیل" نیز شناخته می‌شود و یک منطقه ی غول پیکر ستاره زایی با پهنای حدود ۱۰۰۰ سال نوریست.

واژه نامه:

Large Cloud of Magellan - navigator - Ferdinand Magellan - circumnavigation - planet - Earth - southern hemisphere - Clouds of Magellan - satellite galaxy - constellation Dorado - LMC - Milky Way - supernova - SN 1987A - 30 Doradus - Tarantula Nebula - star-forming region .

منبع: apod.nasa.gov

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان