چهره شبانه یک غول و فرزندش

در این تصویر، سمت شب کیوان و ماه کوچکش، تتیس را می بینیم. می دانیم که به طور کلی، مناطق سایه گرفته تاریک تر از مناطق آفتاب گرفته هستند، ولی در فضا که هوایی برای پراکندن نور وجود ندارد، سایه ها می توانند تقریبا به طور کامل سیاه دیده شوند، بنابراین سمت شب کیوان و تتیس واقعا جاهایی تاریکند.

تتیس با قطر ۱۰۶۲ کیلومتر را به سختی می توانید در یک چهارم پایین سمت چپ تصویر، زیر صفحه ی حلقه های کیوان ببینید. برای بهتر دیده شدن آن، روشنایی‌اش در زمان پردازش تصویر ۳ برابر افزایش یافته.

در بالا، مرکز چارچوب، لبه های موجدار شش‌گوش قطبی کیوان دیده می شود. [درباره ی این توفان شش‌گوش بخوانید: * بهترین نمایی که تاکنون از توفان شش گوش کیوان به دست آمده]

دیدگاه این تصویر رو به سمت روشن از آفتابِ حلقه ها و حدود ۱۰ درجه بالای صفحه ی آن هاست. این عکس در روز ۱۵ ژانویه ی ۲۰۱۵ توسط دوربین زاویه گسترده ی فضاپیمای کاسینی (WAC) و از پشت فیلتری که بیش از همه، طول موج های فروسرخ-نزدیک پیرامون طول موج ۷۵۲ نانومتر را از خود می گذراند گرفته شده.

به هنگام گرفتن عکس، فاصله ی کاسینی از کیوان حدود ۲.۴ میلیون کیلومتر بود. هر پیکسل تصویر در اندازه ی اصلی هم ارز ۱۴۱ کیلومتر است.

واژه نامه:

Saturn - Tethys - polar hexagon - Cassini spacecraft - wide-angle camera - wavelength - near-infrared - WAC

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان