ابرهای گرد و غبار در صورت فلکی برساوش

این تصویر در اندازه ی بزرگ تر

این پهنه ی کیهانیِ پر از غبار، گاز و ستاره، چیزی نزدیک به ۶ درجه از آسمان در صورت فلکی قهرمانانه ی برساوش را می پوشاند.

در بالا، سمت چپ این چشم انداز باشکوه آسمان، خوشه ی ستاره ای جوان و فریبنده ی IC ۳۴۸ و همسایه اش، سحابی شبح پرنده را می بینیم. در سمت راست یک منطقه ی فعال ستاره زایی به نام NGC ۱۳۳۳ را می بینیم که با پیچه های تیره ای از گرد و غبار، به کناره های ابر مولکولی غول پیکر برساوش در فاصله ی ۸۵۰ سال نوری پیوسته است.

چند سحابی گرد و خاکی دیگر هم به همراه ابرهای برافروخته و سرخ فامِ گاز هیدروژن در گوشه و کنار تصویر به چشم می خورند.

این غبارهای کیهانی، ستارگان نوزاد و اجرام ستاره ای جوان یا همان پیش‌ستاره ها را از چشم کنجکاو تلسکوپ های نوری پنهان کرده اند. با رُمبش این ابر مولکولی گرد و غباری در اثر فشار نیروی گرانش خودش، هسته هایی چگال پدید آمده که با ادامه ی رُمبش و چگال تر شدن، به پیش‌ستاره تبدیل شده اند.

این میدان دید در فاصله ی برآوردی ابر مولکولی برساوش حدود ۹۰ سال نوری پهنا دارد.

واژه نامه:

star - constellation Perseus - star cluster - IC 348 - Flying Ghost Nebula - star forming region - NGC 133 - Perseus Molecular Cloud - hydrogen - protostar

منبع: apod.nasa.gov

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان