خداحافظی یک ستاره

این تصویر در اندازه ی بزرگ تر

این سحابی سیاره ای PK 329-02.2 نام دارد و در آسمان نیمکره ی جنوبی، در راستای صورت فلکی گونیا دیده می شود. PK 329-02.2 را نخستین بار ستاره شناسی به نام دونالد مِنزِل در سال ۱۹۲۲ یافت و از همین رو آن را به نام "مِنزِل ۲" یا Mz 2 نیز می شناسند.

زمانی که ستارگانی با جرم نزدیک به جرم خورشید به گام های پایانی زندگیشان می رسند، لایه های بیرونی خود را به فضا پس می زنند و با این کار، ابری از گاز برافروخته پیرامون خود پدید می آودند که به نام سحابی سیاره ای یا سیا‌ره‌نما شناخته می شود. پس‌زنی جرم در این دوره ی زندگی ستاره می تواند به طور نامنظم و نامتقارن رخ دهد و در نتیجه شکل پیکره ی سحابی هم می تواند بسیار پیچیده از آب در بیاید.

در مورد مِنزل ۲، سحابی به شکل یک ابر پیچدار آبی فام در آمده که به خوبی با دو ستاره در مرکزش هم‌تراز است. اخترشناسان در سال ۱۹۹۹ دریافتند که از این دو ستاره، آن که بالا-سمت راست است همان ستاره ی مرکزی سحابی است [ستاره ای که با پس زدن لایه هایش، سحابی را پدید آورده]، و ستاره ی پایین-سمت چپ هم احتمالا همدم فیزیکی واقعی آن است.

این ابرهای زیبای گازی تا ده ها هزار سال هسته ی ستاره ی مرکزی را در میان خواهند گرفت و پس از آن، در یک دوره ی چند هزار ساله، این گازها هم پراکنده شده و در ژرفای کیهان ناپدید می شوند. پیکره ی موجدار منزل ۲ چنانست که گویی ستاره ی مرکزی در واپسین گام زندگی، پیش از آن که به یک کوتوله ی سفید تبدیل شود، دارد به عنوان آخرین خداحافظی برای ما دست تکان می دهد.

نگارشی از این تصویر توسط کاربری به نام سرژ مونیه وارد رقابت های پردازش تصویر گنج های پنهان هابل شده.

واژه نامه:

planetary nebula - PK 329-02.2 - constellation of Norma - Menzel 2 - Mz 2 - Donald Menzel - nebula - star - Sun - companion - core - white dwarf - Hubble's Hidden Treasures - Serge Meunier

منبع: spacetelescope

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان