هفت نکته کلیدی درباره گذر فضاپیمای کاسینی از درون فواره های انسلادوس در روز ۲۸ اکتبر

* فضاپیمای کاسینی ناسا در روز چهارشنبه، ۲۸ اکتبر، با پرواز از درون ذرات یخی افشانه های انسلادوس، ماه کیوان، از اقیانوس زیر سطح آن نمونه خواهد برداشت.

کاسینی در سال ۱۹۹۷ راهی فضا شد و در سال ۲۰۰۴ در مدار سیاره ی کیوان (زحل) جای گرفت. از آن زمان تاکنون، این فضاپیما سرگرم بررسی این سیاره ی غول پیکر، حلقه ها [و ماه های آن]، و میدان مغناطیسی‌اش بوده. در اینجا دانستنی هایی درباره ی گذر کاسینی از فاصله ی نزدیک انسلادوس را می خوانید:

۱) انسلادوس یکی از ماه های یخ زده ی کیوان است. کاسینی در همان آغاز ماموریتش در سامانه ی کیوان، به فعالیت های زمین شناختی چشمگیر انسلادوس پی برد، از جمله فواره های بسیار بلندی از مواد یخی، بخار آب، و مولکول های آلی که از منطقه ی قطب جنوب آن بیرون می زنند. کاسینی بعدها دریافت که این ماه دارای اقیانوسی سرتاسری زیر سطحش است که به احتمال بسیار، فعالیت هایی آب‌گرمایی (هیدروترمال) در آن انجام می شود. این بدان معناست که این اقیانوس شرایط مورد نیاز برای پشتیبانی از زندگی آغازین را دارد.

۲) در گذر روز ۲۸ اکتبر، کاسینی از فاصله ی تنها ۴۹ کیلومتری ناحیه ی قطب جنوب آن خواهد گذش و ژرف ترین شیرجه اش را به درون فواره های یخ‌فشان انسلادوس که به باور دانشمندان، از اقیانوس زیر سطحش سرچشمه می گیرند خواهد زد. این فضاپیما در گذشته هم به سطح انسلادوس نزدیک شده بوده ولی هرگز این گونه یکراست وارد توده های فواره های آن نشده بود.

۳) این گذر برای یافتن موجود زنده برنامه ریزی نشده، ولی بینش های تازه و نیرومندی درباره ی میزان زیست پذیری محیط اقیانوس زیر سطح انسلادوس به دانشمندان خواهد داد.

در این برداشت هنری (نقاشی) نمایی از درون انسلادوس، ماه
کیوان نشان داده شده. فضاپیمای کاسینی ناسا دریافته که این ماه
دارای یک اقیانوس سرتاسری زیرسطحی با فعالیت‌های احتمالی
آب‌گرمایی (هیدروترمال) است. توده‌هایی از ذرات یخ، بخار آب
و مولکول‌های آلی از میان شکاف‌های روی سطح جنوبگان این
ماه به فضا پاشیده می‌شود. تصویر در اندازه‌ی بزرگ- بزرگ تر

۴) دانشمندان ماموریت کاسینی امیدوارند که با این گذر، آگاهی هایی درباره ی میزان فعالیت آب‌گرمایی -واکنش های شیمیایی با شرکت سنگ ها و آب گرم- که درون انسلادوس رخ می دهد به دست آورند. این فعالیت می تواند پیامدهای مهمی برای زیست پذیری این اقیانوس برای گونه های ساده ی زیستی داشته باشد. سنجش تعیین کننده برای این پرسش ها، شناسایی هیدروژن مولکولی توسط فضاپیما خواهد بود.

۵) دانشمندان همچنین انتظار دارند در پی این گذر، به شناخت بهتری درباره ی ساختار شیمیایی این فواره ها دست یابند. بخشی از دلایل نزدیک بودن این رویارویی برای آنست که حس‌مندی فضاپیما نسبت به مولکول های سنگین تر از جمله مولکول های آلی، از حس‌مندی آن در گذرهای پیشین بالاتر برود. در آن گذرها، فضاپیما از فاصله های دورتری از درون فواره ها گذشته بود.

۶) این گذر به دانشمندان در گره گشایی از این راز کمک خواهد کرد که آیا این افشانه ها از تک فواره های جداگانه و ستون-مانند درست شده اند یا فوران های یخی پرده ای و موجی؛ یا آمیزه ای از هر دو. پاسخ این پرسش هر چه باشد، چگونگی راه یابی مواد از اقیانوس زیرین تا روی سطح را روشن تر خواهد کرد.

۷) پژوهشگران درست نمی دانند این فواره ها واقعا چه مقدار مواد یخی را دارند به فضا می افشانند- میزان فعالیت آن ها آگاهی های مهمی درباره ی مدت زمان فعالیت انسلادوس به دانشمندان خواهد داد.

در این نشانی، یک ابزار برخط (آنلاین) برای هر سه گذر کاسینی از کنار انسلادوس در دسترس همگان است:

http://solarsystem.nasa.gov/finalflybys

واژه نامه:

NASA - Cassini spacecraft - Saturn - moon - Enceladus - planet - rings - magnetic field - geologic activity - organic molecule - hydrothermal activity - habitable - molecular hydrogen - molecule -

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان