یک ماه روشن تر

در این تصویر، دو ماه سیاره ی کیوان (زحل) را می بینیم: دیونه با قطر ۱۱۲۳ کیلومتر (نزدیک) و انسلادوس با قطر ۵۰۴ کیلومتر (دور). اگرچه مواد سازنده ی این دو ماه تقریبا یکی است، ولی بازتاب‌پذیری انسلادوس به گونه ی چشمگیری بیش از دیونه است. در نتیجه، انسلادوس در برابر زمینه ی تاریک شبانه روشن تر به نظر می رسد.

بارانی پیوسته از ذرات یخی بر سطح انسلادوس می بارد که از فواره های قطب جنوب آن سرچشمه می گیرند. از همین رو، سطح آن تازه تر و درخشان تر از دیونه دیده می شود که سطحی پیرتر دارد و بیشتر دچار فرسایش شده. اگر سطح تازه و تمیزی در برابر فضا بی پناه بماند، کم کم غبار و تابش هایی که از فضا دریافت می کند به آن آسیب می زنند و باعث تیرگی‌اش می شوند، فرآیندی که به نام "فرسایش فضایی" شناخته می شود.

دیدگاه این تصویر رو به سمت پیش‌رونده ی انسلادوس است. شمال انسلادوس بالا است و به اندازه ی ۱ درجه به راست کج شده. این عکس در روز ۸ سپتامبر ۲۰۱۵ توسط دوربین زاویه بسته ی فضاپیمای کاسینی و در طیف نور دیدنی (مریی) گرفته شده [یعنی همان چیزیست که اگر خودمان آنجا بودیم می دیدیم-م].

به هنگام گرفتن عکس، فاصله ی کاسینی از دیونه حدود ۸۳۰۰۰ هزار کیلومتر بود و هر پیکسل آن تقریبا هم ارز ۵۰۰ متر است. فاصله ی فضاپیما از انسلادوس هم ۳۶۴۰۰۰ کیلومتر بود و هر پیکسل روی آن نماینده ی ۲.۲ کیلومتر است.

واژه نامه:

Dione - Enceladus - reflectivity - space weathering - visible light - Cassini spacecraft - narrow-angle camera

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان