بار یک ارابه ران در شب های زمستان

این تصویر در اندازه ی بزرگ تر

صورت فلکی باستانی ارابه ران (به عربی: ممسک العنان) با باری از خوشه های ستاره ای و سحابی، در اوج آسمان شب های زمستان می راند و به پیش می رود.

این نمای تلسکوپی ژرف که از همگذاری داده های باریک باند و پهن باند درست شده و گستره ای از آسمان نزدیک به ۸ قرص ماه کامل (۴ درجه) را می پوشاند، شماری از ره‌آوردهای این ارابه ران کیهانی را به نمایش گذاشته است.

در بالا، سمت چپ این میدان، منطقه ی گسیلشی (نشری) IC ۴۰۵ را می بینیم که حدود ۱۵۰۰ سال نوری از زمین دور است. این سحابی که به نام سحابی ستاره ی شعله ور نیز خوانده شده، ابرهای سرخ فام و در هم پیچیده ی گاز برافروخته ی هیدروژنش از پرتوهای یک ستاره ی رده ی O به نام " AE ارابه ران" برانگیخته شده است. [درباره اش اینجا خواندید: * ستاره ای در آتش و دود]

IC ۴۱۰ (بالا، سمت راست) با فاصله ی نزدیک به ۱۲۰۰۰ سال نوری از زمین، به اندازه ی چشمگیری از IC ۴۰۵ دورتر است. این منطقه ی ستاره‌زا به دلیل خوشه ی ستاره ای جوان (NGC ۱۸۹۳) و ابرهای بچه قورباغه-شکل از گاز و غبارش شناخته شده است.

IC ۴۱۷ و NGC ۱۹۳۱ در پایین، سمت راست -عنکبوت و مگس- نیز خوشه های ستاره ای جوانی در دل ابرهای زاینده ی خود هستند که بسیار از IC ۴۰۵ و ستاره ی شعله ور دورترند. خوشه ی ستاره ای NGC ۱۹۰۷ هم نزدیک لبه ی پایینی چارچوب، درست سمت راست مرکز دیده می شود.

این میدان دید شلوغ رو به صفحه ی کهکشان راه شیری، نزدیک راستای پاد-مرکز کهکشانی جای دارد [پادمرکز کهکشان نقطه ای فرضی در آسمان، درست در سمت مخالف مرکز کهکشان است-م].

واژه نامه:

star cluster - nebula - constellation of the Charioteer - Auriga - Full Moon - emission region - IC 405 - Flaming Star Nebula - hydrogen - O-type - AE Aurigae - IC 410 - NGC 1893 - IC 417 - NGC 1931 - the Spider and the Fly - NGC 1907 - Milky Way galaxy - galactic anticenter

منبع: apod.nasa.gov

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان