دنبال کردن جریان های ذرات از خورشید تا پلوتو- ویدیوی شبیه سازی

* در این ویدیو یک شبیه سازی از محیط فضا از خورشید تا پلوتو را در چند ماه پایانی سفر فضاپیمای نیوهورایزنز، پیش از رسیدن به این سیاره ی کوتوله و گذشتن از کنار آن در ژوییه ی ۲۰۱۵ می بینیم.

در این چند ماه، دانشمندان مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا در گرین بلت مریلند با همکاری دانشمندان گروه نیوهورایزنز، به آزمایش مدل هایشان -و مدل های دیگر دانشمندان سراسر جهان- برای پیش بینی شرایط هواشناسی فضای نزدیک به پلوتو پرداختند. شناخت محیطی که فضاپیماها در آن به پیش می روند می تواند به نگهداری از آن ها در برابر پرتوها و پدیده های دیگری که توان آسیب رساندن به آن ها دارند کمک کند. مدل سازان مرکز گودارد به تازگی فیلم مدلشان را به روزرسانی کرده و این ویدیوی تازه را پدید آورده اند.

رنگ سبز: چگالی ذرات- سرخ: دمای ذرات- آبی فشار ذرات

اگرچه خلا فضا حدود هزار بار تهی تر از خلا آزمایشگاهی است، ولی باز هم کاملا تهی نیست. جریانی پیوسته از ذرات به نام باد خورشیدی از خورشید به فضا دمیده می شود- افزون بر آن، هر از گاهی توده های چگال تری از ذرات به نام فوران تاج خورشیدی یا CME هم از خورشید جدا شده راهی فضا می گردد. هر دوی این جریان ها میدان مغناطیسی ویژه ی خود را نیز به همراه می برند. چگالی، سرعت، و دمای این ذرات، همچنین جهت و نیروی میدان مغناطیسی‌شان، محیط و شرایط هواشناسی فضا را پدید می آورند.

دانشمندان برای نقشه برداری از محیط فضای پیرامون پلوتو پیش بینی های چندین مدل را در هم آمیختند- و جریان هایی که از خورشید جدا شده و از زمین گذشته بودند را تا چند ماه بعد دنبال کردند.

شکل بادکنکی یک CME در آغازِ جدا شدن
از خورشید

دوسان اودسترچیل، یک دانشمند هواشناسی فضا در گودارد و پدید آورنده ی مدل "انلیل" می گوید: « ما آغاز مدل هایمان را روی ژانویه ی ۲۰۱۵ برنامه ریزی کردیم، زیرا ذراتی که در ژوییه ی ۲۰۱۵ از کنار پلوتو می گذشتند، سفرشان تا پلوتو حدود شش ماه به درازا می کشید.» مدل انلیل (Enlil)، برگرفته از نام ایزد باد  در فرهنگ سومری، یکی از مدل های اصلی است که در شبیه سازی محیط فضا پیرامون زمین به کار رفته. این مدل شالوده ی شبیه سازی برای نیوهورایزنز بود.

در این مدل تازه و همنهاده (ترکیبی)، CMEها تا زمان بسیار بیشتری نسبت به مدل های پیشین دنبال می شوند. از آن جایی که ذراتِ بیرون زده از خورشید چند ماه زمان می برد تا به پلوتو برسند، CMEها سرانجام پخش شده و با CMEهای دیگر و همچنین با بادهای خورشید در هم آمیخته و ابرهای بزرگ تری از ذرات و میدان مغناطیسی را می سازند. این ابرهای یکی شده با دور شدن از خورشید کش می آیند و تا به پلوتو برسند، به حلقه هایی نازک تبدیل می شوند که بسیار متفاوت با پیکره ی بادکنک-مانندیست که در زمان رسیدن به زمین دارند [ببینید: * لامپی روی سر خورشید روشن شد!]. 

در این ویدیو رنگ سبز نشانگر چگالی ذرات است، رنگ سرخ نشانگر دما و رنگ آبی هم نشانگر فشار توده ی ذرات است. اینجا را ببینید.

واژه نامه:

space environment - Pluto - New Horizons - NASA - Goddard Space Flight Center - vacuum - solar wind - coronal mass ejection - CME - magnetic field - Earth - sun - Dusan Odstrcil - Enlil - Sumerian god -

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان