یک ستاره در هفت آسمان: بادبزن سبز در آسمان

این تصویر در اندازه ی بزرگ تر

چرا آسمان این چشم انداز مانند یک بادبزن غول پیکر شده؟ پاسخش پدیده ای به نام هواتاب است.

این عکس در تابستان گذشته از جایی نزدیک برایس کانیون در یوتای آمریکا گرفته شد و در ان به نظر می رسد پرتوهای سبزفام و راه راه هواتاب از دریاچه برخاسته و تا کمان کهکشان راه شیری ادامه پیدا کرده اند، درست مانند یک بادبزن!

این الگوی نامعمول توسط امواج چگالی جَوی پدید آمده، چین و شکن های پی در پیِ فشار هوا که در فرازهای بالاتر و با تنُک تر شدن هوا، ابعادشان هم بزرگ تر می شود؛ در اینجا این فراز، ۹۰ کیلومتری بالای سطح زمین است. امواج گرانشی جوی چنان چه از نامشان بر می آید زمانی شکل می گیرند که نیروی شناوری (buoyancy) هوا را به بالا می راند و نیروی گرانش آن را دوباره به پایین برمی گرداند. [درین زمینه ببینید: * نمای ماهواره ای از امواج گرانشی هوا]

برخلاف شفق های قطبی که در اثر برخورد ذرات باردار پرانرژی [به مولکول های هوا] پدید می آیند و تنها در عرض های جغرافیایی بالا دیده می شوند، هواتاب به دلیل پدیده ی شیمی‌تابناکی (کمیلومینسانس) که فرآیند تولید نور در یک واکنش شیمیایی است رخ می دهد و در سرتاسر سیاره ی زمین نیز دیده می شود.

معمولا هواتاب در نزدیک افق، آسمان شب را کمی روشن می کند و جلوی تاریک شدن کامل آن را می گیرد.

در تصویر دوم صورت های فلکی این آسمان هم نمایانده شده.