نمای نزدیک از سطح خال خال انسلادوس
* فضاپیمای کاسینی ناسا در آخرین گذر نزدیکش از کنار انسلادوس، ماه سیاره ی کیوان دیدار دوباره ای با یک چشم انداز پرراز و رمز انجام داد که نخستین بار بیش از ۱۰ سال پیش نیم نگاهی به آن انداخته بود.
در عکس هایی که به هنگام گذر سال ۲۰۰۵ از این سطح انسلادوس گرفته شده بود، دانشمندان به وجود لکه هایی تیره و کوچک با سرشت ناشناخته روی آن پی بردند. این عکس که با وضوحی بالاتر از پیش، از همین لکه ها گرفته شده، بینش های تازه ای درباره ی آن ها به ما می دهد. آشکارا می بینیم که این لکه ها برآمدگی های بزرگ و به نسبت تیره از "سنگ بستر" یخی سخت هستند که در جای جای پشته ی بزرگی که از شمال تا جنوب چشم انداز (از بالا، مرکز تا پایین، چپ) کشیده شده پراکنوه شده اند. این تکه های یخ اندازه های گوناگونی از ده ها تا صدها متر دارند.
 |
| این تصویر در اندازه ی بزرگ تر |
این نمای رنگ زیف (کاذب) با بهره از فیلتر فرابنفش به مرکزیت طول موج ۳۳۸ نانومتر برای رنگ آبی، یک فیلتر سبز به مرکزیت ۵۶۸ نانومتر برای رنگ سبز، و یک فیلتر فروسرخ-نزدیک به مرکزیت ۹۳۰ نانومتر برای رنگ سرخ گرفته شده؛ بنابراین نسبت به چشم انسان بخش گسترده تری از طیف را می پوشاند.
مانند نماهایی که در گذشته با همین فیلترها از انسلادوس گرفته شده بودند، فام های سبز نمایانگر یخ دانه درشت یا یخ سخت است که در جاهایی از دیواره های شکاف ها و گودال های درون عکس بیرون زده اند. این گونه یخ ها را در جاهای دیگر انسلادوس هم می توان یافت.
از دید یک بیننده ی روی سطح، این پشته ی بزرگ شمالی-جنوبی شاید همانند دامنه های اتویی یخی (فلت‌آیرون، برونزَدهای سنگی کج و سه گوش) به نظر بیاید، ولی با ژرفایی کم تر از نمونه های زمینی. ردیف تکه های یخی روی آن کمی مانند یک تیغه (هوگ‌بک، پشته ای باریک با کناره های شیبدار که اغلب با برونزدهای سنگی عمودی در بالا همراه است) شده است.
روی انسلادوس هیچ بادی نمی‌وزد که ذرات یخ و "برف" را از روی تکه های بزرگ یخی کنار بزند. پس شاید چیزی که این تکه های جامد را پاک کرده آمیزه ای از دو فرآیند باشد: لیز خوردن و پایین رفتن خود ذرات، و والایش (تصعید).
وضوح فضایی (تفکیک پذیری زاویه ای) این عکس حدود ۶۷ متر بر پیکسل در مرکز آنست، یعنی حدود دو برابر وضوح نمای پیشین که در ۱۷ فوریه ی سال ۲۰۰۵ از فاصله ی ۲۱۲۰۸ کیلومتری گرفته شده بود.
این بخش چند درجه جنوب استوا، روی نیمکره ای از انسلادوس جای دارد که همواره رو به کیوان (زحل) است. تصویر چرخیده تا شمال انسلادوس در بالا جای بگیرد. این عکس در روز ۱۹ دسامبر ۲۰۱۵، با بهره از دوربین زاویه-باریک فضاپیمای کاسینی (NAC) گرفته شده.
-------------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
واژه نامه:
Enceladus - Saturn - moon - NASA - Cassini spacecraft - false-color - bedrock - ultraviolet - spectrum - coarse-grained - trough - latiron - hogback - sublimation - spatial scale - equator - narrow-angle camera
منبع: nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر