گرد و خاک یک فرشته
 |
| این تصویر در اندازه ی بزرگ تر |
این ابرهای غبار کیهانی که با فاصله ی حدود ۳۰۰ سال نوری بر فراز صفحه ی کهکشان راه شیری شناورند، آمیزه ی نور ستارگان این کهکشان را بازتابانده اند.
ابر کم‌سویی که در تصویر می بینید سحابی فرشته (Angel Nebula) نام دارد و بخشی از یک مجموعه ی گسترده از ابرهای مولکولی افشان و کم‌نور است که به نسبت ناشناخته اند. این ابرهای غباریِ سیروسِ (پَرسای) کهکشانی به طور معمول در عرض های بالای کهکشان یافته می شوند و آن ها را می توان در بخش های پهناوری نزدیک به قطب های شمال و جنوب کهکشان مشاهده کرد.
بررسی ها نشان داده که ذرات غبار میان‌ستاره ایِ این ابرها افزون بر پراکندن نور ستارگان، پرتوی فرابنفش و نادیدنی ستارگان را هم به نورِ دیدنی (مریی) سرخ تبدیل کرده و در نتیجه یک نور شب‌تاب (لومینسانس) سرخ فام کم‌سو نیز تولید می کنند.
در این چشم انداز ژرف که ۳ در ۵ درجه، هم ارز ۱۰ قرص کامل ماه را در آسمان سیاره ی زمین در راستای صورت فلکی خرس بزرگ می پوشاند، ستارگان همسایه ی خودمان در کهکشان و همچنین آرایه ای از کهکشان های دوردست را نیز می توان دید.
--------------------------------------------
کانال تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
واژه نامه:
star - Milky Way - reflect - plane - galaxy - Angel Nebula - molecular cloud - galactic latitude - cirrus - Galactic pole - refection - luminescence - ultraviolet - visible - Full Moon - planet - Earth - constellation Ursa Major
منبع: apod.nasa.gov
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر