و "پایان بزرگ" آغاز شد
* در نخستین ساعت‌های بامداد روز یکشنبه، فضاپیمای بین‌المللی کاسینی-هویگنس آخرین دیدار خود را با تیتان، بزرگ‌ترین ماه کیوان انجام داد و از فاصله‌ی حدود ۱۰۰۰ کیلومتری جو پرغبار و پوشیده از ابرش گذشت.
تصویری که اینجا می‌بینید یک عکس خام است که کاسینی روز شنبه، ساعت ۱۸:۴۲ به وقت گرینویچ گرفته و روز یکشنبه به زمین فرستاده. این یکی از عکس‌های بسیاریست که در بایگانی عکس‌های خام کاسینی می‌توان یافت.
 |
کاسینی در این واپسین گذر از گرانش تیتان کمک گرفت تا در فرآیندی به نام "قلاب‌سنگ گرانشی"، مسیر مداریش را تغییر داده و وارد آخرین گام ماموریتش به نام "پایان بزرگ" شود. این گام از ۲۲ مدار هفتگی تشکیل شده که در آنها، فضاپیما ۲۲ بار به درون فضای میان حلقه‌های درونی و قله‌ی ابرهای سیاره شیرجه خواهد زد. نخستین شیرجه روز چهارشنبه انجام خواهد شد.
فضاپیمای کاسینی در ماه‌های آینده چندین گذر نا-هدفمند دیگر -ولی از فاصله‌ای بسیار بیشتر- از کنار تیتان و دیگر ماه‌های کیوان انجام می‌دهد. این گذرهای بدون هدف نیاز به مانور ویژه‌ای ندارند، ولی شاید کاسینی به طور شانسی در شماری از آنها از فاصله‌ی به نسبت نزدیکِ برخی از ماه‌ها بگذرد.
کاسینی در روز ۱۱ سپتامبر یک بار دیگر و برای آخرین بار از فاصله‌ی دور از کنار تیتان خواهد گذشت. این گذر "بوسه‌ی خداحافظی" نامیده شده زیرا فضاپیما پس از آن یکراست به سوی کیوان می‌رود تا در ۱۵ سپتامبر با آن برخورد کند. کاسینی سوختش دارد به پایان می‌رسد و هر آن امکان دارد به یکی از ماه‌های کیوان بخورد، به همین دلیل دانشمندان این برنامه را ریخته‌اند تا مبادا به یکی از ماه‌های احتمالا زیست‌پذیرش -مانند انسلادوس- برخورد کرده و محیط آن را با میکروب‌های زمینی که شاید هنوز همراهش باشند بیالاید.
در روز ۲۵ آوریل، ساعت ۱۳:۳۰ به وقت گرینویچ یک نشست رسانه‌ای در همایش انجمن دانش زمین اروپا در وین برگزار می‌شود که همراه با پیش‌نمایشی از پایان بزرگ، و همچنین بزرگداشت دستاوردهای علمی خیره‌کننده‌ی کاسینی در گردش ۱۳ ساله و باورنکردنی آن در سامانه‌ی کیوان خواهد بود.
همین امروز یافته‌ی تازه‌ای در نشریه‌ی نیچر آسترونومی منتشر شد: اگر از مدار کاسینی نگاه شود، سمت شب تیتان ۱۰ تا ۲۰۰ برابر درخشان‌تر از سمت روز آن دیده می‌شود. دانشمندان دلیل احتمالی آن را پیش‌پراکنش (پراکندگی رو به جلوی) کارامد نور خورشید توسط جو گسترده و چگال تیتان می‌دانند، رفتاری که در سامانه‌ی خورشیدی، تنها در تیتان دیده شده.
 |
| پایان بزرگ با مدارهای آبی‌رنگ نشان داده شده |
--------------------------------------------
تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
واژه نامه:
Cassini–Huygens - Saturn - moon - Titan - Earth - raw image - slingshot - Grand Finale - planet - goodbye kiss - habitable - Enceladus - European Geosciences Union - Vienna - Nature Astronomy - scattering - Solar System
منبع: سازمان فضایی اروپا (esa)
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
2 دیدگاه شما:
سلام
سئوالی داشتم اینه که سوخت امثال این فضاپیماهای دوربرد رو چه منبعی تامین میکنه؟
آیا از باطری‌های الکتریکی استفاده میشه یا پنل‌های خورشیدی یا سوخت اتمی و یا پیشرانه پلاسمایی؟
چون علاوه بر طی مسافت هدایت دقیق و شتابگیری این فضاپیماها هم مهمه
اگه اطلاعاتی در اینمورد دارید ممنون میشم.
با سپاس
سلام دوست عزیز
کاسینی برای فریتادن داده‌ها و کار دستگاه‌هاش از سوخت پلوتونیومی استفاده میکنه. ولی برای پیشران، یعنی برای مانورها و سرعت گرفتن و تغییر مسیر و... یه مخزن هیدرازین داره.
در ضمن، بارها هم برای سرعت گرفتن و حتی تغییر مسیر از کمک گرانشی تیتان استفاده کرده.
از انرژی خورشیدی نمی‌تونه کمک بگیره چون در اون صورت نیاز به آرایه‌ی خورشیدی بسیار بزرگ و سنگین داشت
ارسال یک نظر