رشته‌های برافروخته یک کهکشان پرکار

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۲.۱ مگابایت)

چه چیزی این رشته‌ها و نوارها را به این کهکشان پیوند داده و پیوسته به آن نگه داشته؟

آشفتگی‌های ناشی از برخوردهای کهکشانی می‌بایست تاکنون رشته‌های پیوسته به این کهکشان، یعنی ان‌جی‌سی ۱۲۷۵ را نابود می‌کرد ولی می بینیم که همچنان پایدار مانده‌اند.

کهکشان فعال ان‌جی‌سی ۱۲۷۵ عضو مرکزی و اصلی خوشه‌ی کهکشانی بزرگ و به نسبت نزدیک برساووش است. این کهکشان که در طول موج‌های دیدنی (مریی) نمایی بسیار آشفته دارد، در طول موج‌های پرتو ایکس و رادیویی نیز به گونه‌ی شگرفی می‌درخشد.

ان جی‌سی ۱۲۷۵ مواد همه‌ی کهکشان‌هایی که به سویش کشیده می‌شوند را می‌رباید و سرانجام به کام ابرسیاهچاله‌ی درون هسته‌اش می‌ریزد.

این تصویر همنهاده که با بهره از داده‌های بایگانی تلسکوپ هابل درست شده، آوارهای کهکشانی و رشته‌های گازی برافروخته‌ای را نمایان کرده که درازای برخی از آنها به ۲۰ هزار سال نوری می‌رسد. بر پایه‌ی مشاهدات این ساختارها در اثر فعالیت‌های سیاهچاله، از مرکز کهکشان بیرون رانده شده‌اند و چیزی که آنها را در کنار هم نگه داشته میدان مغناطیسی است.

ان‌جی‌سی ۱۲۷۵ که به نام برساووش آ نیز شناخته می‌شود، بیش از ۱۰۰ هزار سال نوری پهنا دارد و حدود ۲۳۰ میلیون سال نوری نیز از ما دور است.

--------------------------------------------

به تلگرام یک ستاره در هفت آسمان بپیوندید:

telegram.me/onestar_in_sevenskies

واژه نامه:

filament - galaxy - NGC 1275 - galactic collision - active galaxy - Perseus Cluster of Galaxies - visible - wavelength - x-rays - radio emission - supermassive black hole - core - Hubble Space Telescope - black hole - magnetic field - Perseus A

منبع: apod.nasa.gov

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان