خورشیدگرفتگی برای یک دایناسور

ما در دورانی از تاریخ زمین زندگی می‌کنیم که می‌توانیم یک خورشیدگرفتگی کلی را ببینیم زیرا تنها در این دوره است که قطر دیداری ماه به طور کامل می‌تواند چهره‌ی خورشید را بپوشاند.

ولی ماه دارد به آرامی از زمین دور می‌شود. بر پایه‌ی اندازه‌گیری دانشمندان، فاصله‌ی ماه از زمین در هر سال حدود ۱.۳ اینچ (۳.۸ سانتیمتر) به دلیل اصطکاک کشندی بیشتر می‌شود. [بخوانید: * چرا ماه دارد از زمین دور می شود؟]

بنابراین زمانی خواهد رسید، حدود ۶۰۰ میلیون سال دیگر، که ماه به اندازه‌ی کافی دور شده باشد که دیگر هرگز بتواند چهره‌ی خورشید را به طور کامل بپوشاند. در آن روزگار، در بهترین وضعیت تنها یک خورشیدگرفتگی حلقه‌ای از روی زمین دیده خواهد شد، یک حلقه‌ی آتشین که قرص کوچک ماه را در میان گرفته.

البته ماه تا همین ۱۰۰ میلیون سال پیش کمی نزدیک‌تر و قرصش از دید زمین کمی بزرگ‌تر از امروزش دیده می‌شده. بنابراین در روزگار دایناسورها، خورشیدگرفتگی کلی بیشتر از امروز رخ می‌داده.

در این عکس، تندیس دایناسور در موزه‌ی زمین‌شناسی تیت در کالج کَسپر وایومینگ را بر پس‌زمینه‌ای از یک خورشیدگرفتگی کلی امروزی می‌بینیم. یک دوربین خودکار زیر پای آن گذاشته شده بوده تا چهره‌ی آن را به هنگام خورشیدگرفتگی بزرگ آمریکا در ۲۱ اوت به تصویر بکشد.

--------------------------------------------

کانال تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies

واژه‌نامه:

Eclipsosaurus Rex - total solar eclipse - Moon - Sun - planet - Earth - tidal friction - ring of fire - dinosaur - Tate Geological Museum - Casper College - Wyoming, - Great American Eclipse

منبع: apod.nasa.gov

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان