حبابها و شاخکهای رتیل
![]() |
این تصویر در اندازهی بزرگتر |
ابر ماژلانی بزرگ (الامسی) با فاصلهی تنها ۱۶۰ هزار سال نوری از ما، یکی از نزدیکترین همدمهای کهکشان راه شیریست. این ابر [در واقع کهکشان] جایگاه یکی از بزرگترین و پرانرژیترین مناطق فعال ستارهزایی است که تاکنون در گروه محلی شناخته شده: سحابی رتیل یا "۳۰ زرینماهی".
در این تصویر که تلسکوپ فضایی هابل ناسا گرفته، هم رشتههای تار عنکبوتی از گاز و غبار که نام این منطقه از روی آنها گرفته شده را میبینیم، و هم دستهای از "حبابها" که به نام "سحابی کندو" (یا سحابی لانه زنبوری) شناخته میشوند (پایین، سمت چپ).
سحابی کندو به طور شانسی توسط ستارهشناسانی یافته شد که با "تلسکوپ فناوری نوین" (انتیتی) در رصدخانهی جنوبی اروپا، سرگرم تصویربرداری از ابرنواختر اسان۱۹۸۷ای، نزدیکترین ابرنواخترِ دیده شده به زمین در ۴۰۰ سال گذشته بودند. ساختار حبابگونه و شگفتانگیز این سحابی از زمان یافته شدن آن در دههی ۱۹۹۰ تاکنون، یرای اخترشناسان یک راز بوده. نظریههای گوناگونی برای توضیح ساختار یگانهی پیشنهاد شده که برخی آنها نسبت به دیگران بسیار شگفتانگیز بودهاند.
در سال ۲۰۱۰، گروهی از اخترشناسان این سحابی را بررسی کردند و با بهره از روشها و مدلسازیهای پیشرفته، به این نتیجه رسیدند که به احتمال بسیار، نمای ویژهی این سحابی دستاورد تاثیر ترکیبی دو ابرنواختر است- یک انفجار تازهتر، پوستهی رو به گسترشی که در یک انفجار کهنتر پدید آمده بود را شکافت. گمان میرود اکنون زاویهی دید ما باعث شده این پوستههای دایرهای چنین نمای خیرهکنندهی داشته باشند- احتمالا اگر از زاویهی دیگری آنها را ببینیم ساختار آن را لانه زنبوری نخواهیم دید.
-------------------------------------------
کانال تلگرام یک ستاره در هفت آسمان:
واژهنامه:
Large Magellanic Cloud - LMC - Milky Way - Tarantula Nebula - NASA - ESA - Hubble Space Telescope - Honeycomb Nebula - ESO - New Technology Telescope - SN1987A - Earth - nebula -
منبع: nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
پست کردن نظر