سیاره‌های تراپیست-۱ ده‌ها برابر زمین آب دارند

نمودار مقایسه‌ی جرم و انرژی دریافتی هفت سیاره‌ی تراپیست-۱، با چهار سیاره‌ی درونی سامانه‌ی خورشیدی- تصویر بزرگ‌تر

از زمان یافته شدنِ هفت سیاره‌ی فراخورشیدی هم‌اندازه‌ی زمین در سامانه‌ی تراپیست-۱ تاکنون دانشمندان به شدت در تلاش برای بهتر شناختنِ این سیاره‌های فریبنده که تنها ۴۰ سال نوری از زمین فاصله دارند بوده‌اند. اکنون با بهره از داده‌های به دست آمده از تلسکوپ های فضایی و زمینی، دیگر تراپیست-۱ را از هر سامانه‌ی سیاره‌ای بیگانه‌ای بهتر می‌شناسیم.

بر پایه‌ی پژوهشنامه‌ی تازه‌ای که در نشریه‌ی استرونومی اند استروفیزیکز منتشر شده، داده‌های تلسکوپ‌های فضایی اسپیتزر و کپلر ناسا بهترین تصویر از همنهش و ساختار این سیاره‌ها را به ما می‌دهند. دانشمندان با بهره از رصدهای تلسکوپی، چگالی‌های این سیاره‌ها را با دقتی بی‌سابقه اندازه گرفتند و سپس با وارد کردن این مقادیر در شبیه‌سازی‌های پیچیده به این نتیجه رسیدند که همه‌ی این سیاره‌ها به طور عمده سنگی‌اند. افزون بر آن، برخی از آنها تا ۵ درصد جرمشان را آب تشکیل داده، یعنی ۲۵۰ برابر آب‌های اقیانوس‌های زمین.

این که آب روی سیاره‌های تراپیست-۱ در چه حالتی است بستگی به میزان گرمایی دارد که از ستاره‌ی مادریشان -یک ستاره‌ی کوتوله‌ی فراسرد- دریافت می‌کنند. آنها که به ستاره نزدیک‌ترند به احتمال بیشتر، آب را به حالت بخار در جَوشان دارند، ولی آنها که دورترند آب یخ‌زده روی سطحشان دارند. تراپیست-۱ئی سنگی‌ترین سیاره از هفت سیاره است ولی احتمال می‌رود دارای آب مایع باشد.

چگونگی جو این سیاره‌ها همچنین از این نظر مهم است که می‌تواند درباره‌ی امکان حضور آب مایع روی سطحشان به ما آگاهی دهد- آب مایع ماده‌ای کلیدی برای زیست‌پذیری [از گونه‌ی زندگی زمینی] است. تلسکوپ فضایی هابل ناسا اکنون شش سیاره از هفت سیاره‌ی تراپیست-۱ را رصد کرده و یافته‌هایش درباره‌ی چهار تای آنها در نشریه‌ی نیچر استرونومی منتشر شده است. بر پایه‌ی پژوهش نخست، هابل نشان داده که دستکم سه تا از این سیاره‌ها (دی، ئی، و اف) به نظر نمی‌رسد جو پف‌آلود پُرهیدروژنی مانند غول‌های گازی سامانه‌ی خورشیدی داشته باشند. هیدروژن یک گاز گلخانه‌ای است و می‌تواند این سیاره‌ها را داغ و زیست‌ناپذیر کند.

در سال ۲۰۱۶ هم هابل نشانه‌ای از جو هیدروژنی در سیاره‌های سی و دی نیافته بود. آن یافته‌ها و همچنین یافته‌های تازه بیشتر نشانگر جَوهایی مانند زمین، ناهید و بهرام‌اند. برای تعیین محتوای هیدروژن جوِ سیاره‌ی "جی" رصدهای بیشتری نیازست.

هر دو پژوهش راه را برای تلسکوپ جیمز وب ناسا که در سال ۲۰۱۹ راهی فضا خواهد شد هموار می‌کنند. تلسکوپ جیمز وب جو این سیاره‌ها را با دقت بیشتری رصد کرده و به جستجوی گازهای سنگین‌تری مانند دی‌اکسید کربن، متان، آب و اکسیژن خواهد پرداخت. وجود چنین موادی می‌تواند نشانه‌هایی از وجود زندگی، یا زیست‌پذیری این سیاره‌ها به ما بدهد.

--------------------------------------------

تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies

twitter.com/1star_7sky

واژه‌نامه:

NASA - Earth - TRAPPIST-1 - planetary system - solar system - Astronomy and Astrophysics - Spitzer - Kepler space telescope - planet - water - dwarf star - Sun - liquid water - Hubble Space Telescope - Nature Astronomy - hydrogen - gas giant - greenhouse gas - Venus - Mars - James Webb Space Telescope - carbon dioxide - methane - oxygen - habitable

منبع: nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان