تماشای همزمانِ شفق قطبی و طلوع آفتاب از درون ایستگاه فضایی
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۷.۵ مگ) |
در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS)، تنها زمان برای تماشای زیبایی‌های شفق قطبی تا پیش از سر زدن آفتاب در آن سمت زمین است. زیرا در آن هنگام سیاره‌مان در پس‌زمینه به اندازه‌ای روشن می‌شود که دیگر چنین چیزی شدنی نخواهد بود.
شوربختانه سرعت مداری ایستگاه فضایی به اندازه‌ای بالاست که پس از غروب آفتاب در یک سمت، کمتر از ۴۷ دقیقه بعد خورشید از آن سو بالا می‌آید.
در این تصویر یک شفق قطبی سبزفام زیر پای ایستگاه و در افق بالا، سمت راست دیده می‌شود، و خورشید هم دارد با نور مزاحمش از بالا، سمت چپ می‌آید.
تماشای یک شفق از درون ایستگاه و دیدن پیکره‌ی کامل آن که مانند یک آمیب سبز غول‌پیکر، پیوسته شکل خود را تغییر می‌دهد می‌تواند مسحورکننده باشد.
شفق قطبی دستاورد برخورد الکترون‌ها و پروتون‌های پرانرژی‌ای که از خورشید می‌آیند به میدان مغناطیسی زمین است. در پی این برخورد، این ذرات در مسیری مارپیچ به سوی زمین پایین می‌آیند و در این مسیر چنان سرعتی پیدا می‌کنند که می‌توانند با کوبیده شدن به اتم‌ها و مولکول‌های هوا، آن را به تابش وادارند.
ایستگاه فضایی بین‌المللی تقریبا در همان فاصله‌ای به گرد زمین می‌گردد که شفق‌ها هستند، به گونه‌ای که بارها پیش آمده که درست از درون لایه‌های تنُک بالایی شفق‌ها گذشته‌اند، کاری که نه به فضانوردان آسیبی می‌رساند و نه شکل شفق را تغییر می‌دهد.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
International Space Station - ISS - aurora - Earth - amoeba - electron - proton - Sun - magnetic field - atom - molecule
منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
پست کردن نظر