تصویری تماشایی از پرتاب کاوشگر خورشیدی پارکر

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۲ مگ)

برای فرستادن کاوشگری به سوی خورشید چه زمانی مناسب‌تر است؟ پاسخ تاریخی این پرسش -که شوخی هم نیست چون همین چند روز پیش به راستی انجام شد- زمان شب است.

شب نه تنها به این دلیل که پنجره‌ی پرتاب کاوشگر خورشید پارکر ناسا (پی‌اس‌پی، PSP) برای رسیدن به مدار برنامه‌ریزی شده‌اش، تقریبا در زمان شب بود، بلکه به این دلیل که دستگاه‌های پارکر در سایه‌ی سپر خود آن کار خواهند کرد، به گونه‌ای که همیشه و پیوسته حتی نزدیک خورشید هم در شرایطی مانند "شب" خواهند بود [۱].

تا پیش از آن، پارکر به مدت چند سال با هفت بار گذر از کنار ناهید، به اندازه‌ی کافی انرژی مداری خود را کم می‌کند تا به خورشید برسد [۲].

سرانجام، پارکر به نزدیک خورشید، و فاصله‌ی خطرناک کمتر از ۹ شعاع خورشیدی می‌رسد، نزدیک‌ترین فاصله‌ای که تاکنون یک ساخته‌ی دست بشر به آن رسیده.

در فاصله‌ی به این نزدیکی، دمای روز برای سپر خورشیدی پارکر ۱۴۰۰ درجه‌ی سانتیگراد خواهد بود- دمایی که بسیاری از انواع شیشه را آب می‌کند. ولی در سمت شب، دما نزدیک به دمای اتاق خواهد بود.

هدف اصلی ماموریت پی‌اس‌پی افزایش شناخت بشر از فوران‌های خورشیدی است که بر ماهواره‌ها و شبکه‌های برق و قدرت زمین تاثیر می‌گذارند.

در این تصویر چشم‌انداز پرتاب شبانه‌ی پی‌اس‌پی در سپیده‌دم روز یکشنبه را می‌بینیم که بر دوش موشک دلتا ۴ سنگینِ شرکت یونایتد لانچ الاینس (یوال‌ای) راهی فضا شد.

--------------------------------------------
یادداشت‌ها:
۱) فضاپیمای پارکر می‌خواهد به درون جو خورشید برود، ولی با دمای چند میلیون درجه‌ای آن چه می‌کند؟

۲) پارکر برای رسیدن به خورشید راه بی‌اندازه دشواری در پیش دارد، ولی چرا؟ 

--------------------------------------------

تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies

twitter.com/1star_7sky

واژه‌نامه:

Sun - NASA - Parker Solar Probe - PSP - launch window - orbital energy - Venus - Sun shield - United Launch Alliances - Delta IV Heavy

منبع: apod.nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان