گوی پرزرق و برقی از ستاره!

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۳.۲ مگ)

جواهرات هم چنین در خشش و زرق و برقی ندارند- این تنها از ستارگان بر می‌آید.

و تقریبا همه‌ی نقطه‌های درخشان در این جعبه جواهر کیهانی که تلسکوپ فضایی هابل به تصویر کشیده، خود یک ستاره‌اند. برخی از آنها سرخ‌تر از خورشیدند و برخی آبی‌تر، ولی همگی آنها بسیار دورند.

نور خورشید برای رسیدن به چشم ما به حدود ۸ دقیقه زمان نیاز دارد، ولی این خوشه از ستارگان با نام ان‌جی‌سی ۱۸۹۸ به اندازه‌ای از زمین دورست که حدود ۱۶۰ هزار سال زمان می‌برد تا نورش به زمین برسد.

این گوی غول‌پیکرِ ستاره‌ای، به عنوان یک خوشه‌ی کروی شناخته شده و در میله‌ی مرکزی ابر ماژلانی بزرگ (ال‌ام‌سی)، ماهواره‌ی کهکشان راه شیری جای دارد.

در این تصویر چندرنگ داده‌های طیف فروسرخ و فرابنفش به کار رفته و بررسی آن به اخترشناسان کمک می‌کند تا دریابند که آیا ستارگان ان‌جی‌سی ۱۸۹۸ همگی همزمان به دنیا آمده‌اند یا در زمان‌های گوناگون.

نشانه‌های فزاینده‌ای به دست آمده در این باره که بیشتر خوشه‌های ستاره‌ای کروی کم کم و گام به گام ساخته شدند؛ برای نمونه ستارگان همین ان‌جی‌سی ۱۸۹۸ اندکی پس از رویارویی باستانی ابر ماژلانی بزرگ با ابر ماژلانی کوچک و کهکشان راه شیری آغاز به ساخته شدن کردند.

--------------------------------------------

تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies

twitter.com/1star_7sky

واژه‌نامه:

Hubble Space Telescope - star - Sun - Earth - NGC 1898 - globular cluster - central bar - Large Magellanic Cloud - LMC - Milky Way Galaxy - infrared - ultraviolet - Small Magellanic Cloud - SMC

منبع: apod.nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان