روح ستاره‌ساز
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۵.۵ مگ) |
در این نمای نزدیک کیهانی، ژرفای درون سحابی روح را می‌بینیم.
ابرهای تیره و کدر غبار که لبه‌هایی از گازهای برافروخته دارند به نام آی‌سی ۱۸۷۱ شناخته می‌شوند.
این میدان دید تلسکوپی حدود ۲۵ سال نوری پهنا دارد و تنها بخش کوچکی از سحابی‌های بسیار بزرگ‌ترِ قلب و روح را می‌پوشاند.
این مجموعه‌ی ستاره‌ساز با فاصله‌ی برآوردشده‌ی ۶۵۰۰ سال نوری از زمین، درون بازوی مارپیچی برساووشِ کهکشان راه شیری جای داشته و در آسمان سیاره‌ی زمین در راستای صورت فلکی ذات‌الکرسی (خداوند اورنگ) دیده می‌شوند.
خود ابرهای چگال آی‌سی ۱۸۷۱ در اثر بادها و پرتوهای پرانرژی ستارگان بزرگ و جوانی که درونشان به دنیا آمده تراشیده شده و به این پیکره در آمده‌اند. این بادها و پرتوها به فشرده شدن ابرها انجامیده و ستاره‌زایی‌های تازه را به راه انداخته‌اند.
این تصویر به طور عمده به رنگ سرخ دیده می‌شود که رنگ ویژه‌ی نور گسیلیده از گازهای برافروخته‌ی هیدروژن است.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
IC 1871 - Soul Nebula - Heart and Soul nebulae - Perseus spiral arm - Milky Way - planet - Earth - constellation Cassiopeia - star formation - hydrogen
منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر