شاه‌میگو، زاینده ستارگان غول‌پیکر
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر |
هنوز هیچ کس به درستی نمی‌داند که چرا سحابی شاه‌میگو یا ان‌جی‌سی ۶۵۳۷ برخی از پرجرم‌ترین ستارگانِ شناخته شده‌ی کیهان را می‌سازد. نزدیک مرکز این سحابی یک خوشه‌ی ستاره‌ای باز به نام پیسمیس ۲۴ است که دارد ستارگانی با درخشش و جرم نامعمول پدید می‌آورد.
پرتوی آبی‌فام نزدیک به منطقه‌ی ستاره‌زایی در مرکز سحابی از تابشی‌ست که توسط گاز یونیده‌ی هیدروژن گسیلیده شده.
گازها، غبارهای تیره، جنین‌های ستاره‌ای، و ستارگان نوزاد همه با هم پرده‌ی پرنقش و نگاری را گرداگرد این سحابی پدید آورده‌اند
طرح‌های پیچیده‌ی این پرده دستاورد برهمکنش‌های پیچیده میان بادهای ستاره‌ای، فشار تابش ستارگان، میدان‌های مغناطیسی و گرانش است.
ان‌جی‌سی ۶۳۵۷ حدود ۴۰۰ سال نوری پهنا دارد و با فاصله‌ی نزدیک به ۸۰۰۰ سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی کژدم (عقرب) دیده می‌شود.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
NGC 6357 - Lobster Nebula - star - open star cluster - Pismis 24 - emission - ionized - hydrogen - interstellar wind - magnetic field - constellation of the Scorpion
منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر