اولتیما ثولی- هر چه عکس‌ها باکیفیت‌تر می‌شوند رازها پیچیده‌تر می‌شود
بهترین عکس‌های اولتیما ثولی (۲۰۱۴ ام‌یو۶۹) که تا امروز از فضاپیمای نیوهورایزنز دریافت شده اشتیاق دانشمندان برای شناخت این دنیای سرد و دوردست را بیشتر کرده است.
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر |
نیوهورایزنز در نخستین روز سال ۲۰۱۹ میلادی از کنار اولتیما ثولیِ ۳۴ کیلومتری گذشت و رکورد دورترین گذر سیاره‌ای در تاریخ را به نام خود ثبت کرد. اولتیما ثولی حدود ۱.۶ میلیارد کیلومتر از پلوتو که نیوهورایزنز در ژوییه‌ی ۲۰۱۵ با آن دیدار کرده بود دورتر است.
دریافت داده‌های کاملِ دیدارِ نیوهورایزنز با اولتیما ثولی ۱۸ ماه زمان خواهد بود. داده‌هایی که تاکنون به زمین رسیده یک پیکره‌ی دورگه‌ی آدم برفی-کلوچه با ویژگی‌هایی رازگونه را نشان می‌دهد، از جمله یک نوار طوق-مانند به رنگ روشن در جایی که دو لوب جرم به هم چسبیده‌اند.
و اکنون بهترین نماهایی که تا روز ۲۲ فوریه از این جرم به دستمان رسیده جزییاتی از این هم خیره‌کننده‌تر را در اولتیما ثولی نشان می‌دهند- دایره‌هایی روشن و گودال‌هایی تیره با ریشه‌ای ناشناخته.
جان اسپنسر، دانشمند برنامه‌ی نیوهورایزنز از بنیاد پژوهشی جنوب باختر می‌گوید: «هنور درباره‌ی این که آیا این گودال‌ها دهانه‌ی برخوردی هستند، در اثر فرازش (تصعید) پدید آمدند، چاله‌های فرونشستی هستند و یا چیزی به کلی متفاوتند گفت و گوهایی در گروهمان در جریانست.»
این تصویر تازه واگشودی (رزلوشنی) بهتر از تصویرهای پیشین دارد و هر پیکسلش ۳۳ متر را نشان می‌دهد که شاید نیوهورایزنز تا پایان عمر کاری خود دیگر عکس‌هایی با این کیفیت نگیرد.
این عکس‌ها تنها ۶.۵ دقیقه پیش از رسیدن به نزدیک‌ترین فاصله در روز ۱ ژانویه گرفته شده بودند. در آن هنگام، فاصله‌ی نیوهورایزنز از اولتیما ثولی به ۶۶۲۸ کیلومتر و از زمین به ۶.۶ میلیارد کیلومتر رسیده بود (کمترین فاصله‌ی این فضاپیما از اولتیما ثولی ۳۵۰۰ کیلومتر بود.)
هیچ تضمینی نبود که بشود اولتیما ثولی را در این نور خیره‌کننده به تصویر کشید. گرفتن عکس‌های تازه منتشر شده نیاز به آماده‌سازی دقیقی برای جایگیری اولتیما در باریکه‌ی میدان دید دوربین تلسکوپی نیوهورایزنز داشت، هدفی دشوار و خطرناک که به عمد برگزیده شده بود.
پژوهشگر اصلی نیوهورایزنز، آلن استرن می‌گوید: «برای گرفتن این عکس‌ها باید به هنگام گذشتن نیوهورایزنز از کنار اولتیما با سرعت ۵۱۵۰۰ کیلومتر بر ساعت، جای هر دوی آنها را دقیق و لحظه به لحظه در روشنایی اندکِ کمربند کوییپر -یک میلیارد مایلی پلوتو- می‌دانستیم. این عملیات بسیار خت‌تر از از گذر سال ۲۰۱۵ از کنار پلوتو بود.»
استرن می‌افزاید: «این چالش رصدی کاری دشوار و خطرناک بود زیرا احتمال می‌رفت که تنها بخشی از اولتیما ثولی در میدان دید دوربین بیفتد یا اصلا چیزی در آن نیفتد.»«برخی از جزییاتی که روی سطح اولتیما ثولی می‌بینیم مانند هیچ یک از چیزهایی که تاکنون روی اجرام دیگر دیده‌ایم نیست.»
نیوهورایزنز اکنون در رایط خوبیست و سوخت کافی برای دیدار با یک جرم دوردست دیگر را هم دارد.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
Ultima Thule - Earth - New Year's Day - NASA - Pluto - sublimation - John Spencer - Southwest Research Institute - SwRI - Earth - 2014 MU69 - Kuiper Belt
منبع: Space.com
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر