پرورشگاه ستارگان در صورت فلکی برساووش
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۹.۶ مگ) |
سحابی بازتابی ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ در نور دیدنی (مریی)، به طور عمده به رنگ آبی ویژه ای که در اثر بازتاب نور ستارگان از روی گرد و خاک پدید آمده دیده می‌شود. این سحابی با فاصله‌ی ۱۰۰۰ سال نوری از زمین، در صورت فلکی برساووش و در لبه‌ی یک ابر مولکولی بزرگ و ستاره زا جای دارد.
گستردگی این نمای نزدیکِ خیره‌کننده، در فاصله‌ی برآوردی ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ کمی بیش از ۱۵ سال نوریست و پهنه‌ای تقریبا به اندازه‌ی دو قرص کامل ماه را در آسمان سیاره‌ی زمین می پوشاند.
در این تصویر جزییاتی از این منطقه‌ی پرگردوخاک را می‌بینیم به همراه نقاطی با رنگ متضاد سرخ. این نقاط سرخ‌فام، اجرام هربیگ-هارو را در بر دارند، فواره‌ها و گازهای برانگیخته‌ی درخشانی که از ستارگان نوزاد بیرون زده.
در حقیقت، ان‌جی‌سی ۱۳۳۳ صدها ستاره با سن کمتر از یک میلیون سال در خود دارد که بیشترشان هنوز پوشیده در غبار فراگیر ستاره‌ای بوده و از چشم تلسکوپ‌های نور دیدنی پنهانند.
این محیط آشفته و پرهرج و مرج شاید همانند محیطی باشد که خورشید خودمان ۴.۵ میلیارد سال پیش در آن به دنیا آمد.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
NGC 1333 - reflection nebula - constellation Perseus - star-forming - molecular cloud - full moon - Herbig-Haro - stardust - Sun
منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر