یک کهکشان پیر
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر |
ان‌جی‌سی ۳۳۸۴ که در این تصویر دیده می‌شود، بسیاری از ویژگی‌های اجرامی به نام کهکشان‌های بیضیگون را دارد.
این گونه کهکشان‌ها درخششی افشان (نامتمرکز) دارند، پیکره‌شان گِرد (مدور) است، ساختارهای نمایان چندانی ندارند و بسیار کم پیش می‌آید نشانی از ستاره‌زایی‌های تازه در آنها دیده شود.
این کهکشان‌ها در عوض انباشته از ستارگان پیر و تکامل‌یافته و سرخ‌فامند، درست وارونه‌ی کهکشان‌های مارپیچی‌ای مانند کهکشان خودمان که دسته‌های چشمگیری از ستارگان جوان و آبی‌فام در بازوهایی که به گرد هسته‌ی درخشان‌شان تاب خورده می‌درخشد.
ولی در ان‌جی‌سی ۳۳۸۴ [بر خلاف کهکشان های بیضیگون معمول] نشانه‌ای از یک ساختار قرص-مانند در مرکز آن دیده می‌شود، چیزی مانند یک "میله"ی مرکزی پرستاره که از مرکزش گذشته. این ساختار ویژه‌ی بسیاری از کهکشان‌های مارپیچی است، از جمله راه شیری خودمان؛ به باور دانشمندان، میله‌های کهکشانی مواد را به درون و پیرامون هسته فرو می‌کشند و فرآیندها و فعالیت‌هایی که در آنجا رخ می‌دهد را تغذیه می‌کنند.
ان‌جی‌سی ۳۳۸۴ حدود ۳۵ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و در صورت فلکی شیر دیده می‌شود. این عکس را تلسکوپ فضایی هابل به کمک دوربین پیمایشی پیشرفته‌ی خود گرفته.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه نامه:
NGC 3384 - elliptical galaxy - star formation - star - spiral galaxy - Milky Way - star - core - galactic bar - constellation of Leo - The Lion - NASA - ESA - Hubble Space Telescope - Advanced Camera for Surveys
منبع: spacetelescope
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر