ابرهای کیهانی در رنگین‌ترین بخش آسمان
 |
ابرهایی که سامانه‌ی ستاره‌ایِ "رو-ماراَفسای" (Rho Ophiuchi) را در بر گرفته‌اند یکی از نزدیک‌ترین مناطق ستاره‌زایی به زمین را تشکیل داده‌اند. رو مارافسای خودش یک سامانه‌ی ستاره‌ای دوتایی‌ست که در این تصویر، در سحابی بازتابی آبی‌فامی که درست سمت چپ مرکز چارچوب است دیده می‌شود.
این سامانه‌ی ستاره‌ای تنها ۴۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و با محیط رنگارنگ پیرامونش شناسایی می‌شود، از جمله یک سحابی گسیلشی (نشری) سرخ‌فام و چندین رگه‌ی غبار به رنگ قهوه‌ای روشن و تیره.
نزدیک پایین-سمت چپِ سامانه‌ی ابر مولکولیِ رو-مارافسای، ستاره‌ی زردفامِ کژدم‌دل (قلب عقرب، سَدویس) جای دارد و میان کژدم‌دل و سحابی گسیلشی سرخ‌فام هم یک خوشه‌ی ستاره‌ای کروی به نام ام۴ می‌بینیم که از آنها دورتر است ولی به گونه‌ای شانسی هم‌راستا با آنها دیده می‌شود.
نزدیک بالای تصویر آی‌سی ۴۵۹۲ را می‌بینیم- سحابی کله‌اسبی آبی [با آن کله اسبی پرآوازه در صورت فلکی شکارچی کاملا تفاوت دارد-م].
تابش آبی رنگی که گرداگرد چشم این کله اسبی (و همچنین گرداگرد دیگر ستارگانِ پراکنده در تصویر) دیده می‌شود از یک سحابی بازتابی است که از ذرات ریز غبار تشکیل شده [و نور ستارگان را به رنگ آبی باز می‌تاباند-م]
در سمت راست این تصویر یک سحابی بازتابی که از نظر هندسی مانند یک زاویه‌ی راست (۹۰ درجه) است را می‌بینیم که به نام شارپلس ۱ رده‌بندی شده. در اینجا همان ستاره‌ای که نزدیک نوک زاویه دیده می‌شود با نورش این سحابی بازتابی را پدید آورده.
با آن که بیشتر این ساختارها را از پشت یک تلسکوپ کوچک، در راستای صورت‌های فلکی مارافسای، کژدم، و کمان هم می‌توان دید، ولی تنها راه برای دیدن جزییات پیچیده‌ی چرخه‌های گرد و غباری که در این تصویر دیده می‌شود، کمک گرفتن از یک دوربین با نوردهی بلندمدت است.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه نامه:
Rho Ophiuch - star forming - binary star system - emission nebula - dust lane - molecular cloud - star - Antares - globular cluster - M4 - IC 4592 - Blue Horsehead nebula - reflection nebula - Sharpless 1 - constellations - Ophiuchus - Scorpius - Sagittarius - long exposure
منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر