بر پایه‌ی خبری که ناسا در روز ۲۷ ژوئن اعلام کرد، ماموریت بعدی این سازمان در
برنامه‌ی مرزهای نو (New Frontiers)، ماموریت "دراگون‌فلای" (
Dragonfly) خواهد بود، بالگردی که برای پرواز در آسمان‌های ابری و مه‌آلود
تیتان، ماهِ بزرگ و احتمالا زیست‌پذیر سیاره‌ی
کیوان طراحی شده.
به گفته‌ی مقام‌های ناسا، اگر همه چیز بر پایه‌ی برنامه پیش برود، دراگون‌فلای در سال ۲۰۲۶ راهی تیتان شده و هشت سال بعد بر آن فرود خواهد آمد. این کاوشگر دستکم ۲.۵ سال را به کاوش در این ماهِ ۵۱۵۰ کیلومتری پرداخته و دو دوجین پرواز انجام خواهد داد که بر روی هم، حدود ۱۸۰ کیلومتر را در آنها خواهد پیمود.
دراگون‌فلای که بزرگی‌اش ۳ متر خواهد بود در هر یک از ایستگاه‌هایش داده‌های گوناگونی را گرد خواهد آورد. این کار به دانشمندان در شناختِ بیشتر تیتان کمک خواهد کرد؛ تیتان تنها جرم شناخته در
سامانه‌ی خورشیدی به جز زمین که دارای مایعات پایدار روی سطحش است.
ولی دریاچه‌ها، رودها و دریاهای سطح تیتان از آب نیستند. سامانه‌ی آب و هوای این ماه سرد بر پایه‌ی
هیدروکربن‌هاست، به ویژه
متان و
اتان.
هدف اصلی این ماموریت بررسی دقیق ویژگی‌های شیمیایی تیتان است. می‌دانیم که
مولکول‌های آلی پیچیده در چرخه‌ی این ماه و جوِ انبوه و عمدتا
نیتروژنی‌اش جریان دارد، و به گمان برخی از دانشمندان، دریاهای هیدروکربنی آن می‌توانند میزبان گونه‌هایی از زندگی بیگانه باشند.
تیتان همچنین یک محیط احتمالا زیست‌پذیر دیگر هم دارد: اقیانوسی از آب مایع زیر پوسته‌ی یخی‌اش.
اگر این ماه به راستی میزبان زندگی باشد، دراگون‌فلای شاید بتواند نشانه‌های آن را پیدا کند. و از آن جایی که تیتان بسیار همانند زمینِ آغازین است، مشاهدات این کاوشگر می‌تواند درباره‌ی فرآیندهای شیمیایی که به پیدایش زندگی در سیاره‌مان کمک کردند به ما آگاهی بدهد.
توماس زوربوچن از مرکز فرماندهی ناسا در
واشنگتن دی.سی می‌گوید: «تیتان مانند هیچ جای دیگری در سامانه‌ی خورشیدی نیست، و دراگون‌فلای هم مانند هیچ یک از کاوشگرهای دیگر نیست.»
وی می‌افزاید: «فکر کردن به این که این چرخبال مایل‌ها و مایل‌ها را بر فراز
تلماسه‌های آلیِ بزرگ‌ترین ماه کیوان می‌پیماید و فرآیندهایی که این محیط فوق‌العاده را ساخته کاوش می‌کند شگفت‌انگیز است. دراگون‌فلای با دنیایی پر از ترکیب‌های آلی بسیار گوناگونی دیدار خواهد کرد که بلوک‌های سازنده‌ی زندگی‌اند و می‌توانند آگاهی‌های بسیاری درباره‌ی ریشه‌ی خود زندگی به ما بدهند.»
دراگون‌فلای در میان تلماسه‌ها فرود می‌آید و سپس راهی مقصد پایانی‌اش می‌شود: دهانه‌ی ۸۰ کیلومتری "سلک" (Selk). به گفته‌ی مقام‌های ناسا، سلک به ویژه جای خوبی برای بررسی شیمی پیشازیستی (
پری‌بیوتیک) و جسستجوی نشانه‌های زندگیست، زیرا در برخوردی که به پیدایش این دهانه انجامید سه جزء موردنیاز برای زندگی از گونه‌ای که می‌شناسیم، با هم آمیختند: آب مایع، مولکول‌های آلی، و انرژی (
سنگ بسترهای تیتان از یخ آب است).
دراگون‌فلای با انرژی هسته‌ای کار خواهد کرد، مانند خودروی
کنجکاوی، فضاپیمای
نیوهورایزنز، و بسیاری از دیگر کاوشگرهای ژرفای فضا. این کاوشگر پس از نیوهورایزنز،
جونو و
اوسیریس-رکس، چهارمین ماموریت در برنامه‌ی "مرزهای نو" خواهد بود. هزینه‌ی ساخت دراگون‌فلای بر روی ۸۵۰ میلیون دلار بسته شده، ولی خرج واقعی آن با در نظر گرفتن پرتابش، احتمالا به یک میلیارد خواهد رسید.
دراگون‌فلای نخستین کاوشگری نیست که در تیتان فرود می‌آید. این افتخار از آن کاوشگر اروپایی
هویگنس است که در ژانویه‌ی ۲۰۰۵ بر سطح آن نشست [چه افتخاری! ۹۰ دقیقه بیشتر عمر نکرد-م]. هویگنس به همراه فضاپیمای
کاسینی ناسا راهی سامانه‌ی کیوان شد، کاوشگری که از میانه‌های ۲۰۰۴ تا سپتامبر ۲۰۱۷ به کاوش و بررسی این سیاره‌ی حلقه‌دار و خانواده‌اش پرداخت.
-------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه نامه:
NASA - Saturn - Titan - Dragonfly - New Frontiers - solar system - Earth - hydrocarbon - methane - ethane - organic molecule - crust - Thomas Zurbuchen - Washington D.C. - rotorcraft - sand dune - Selk Crater - prebiotic - Mars - Curiosity - New Horizons - Pluto - Juno - OSIRIS-REx - asteroid - Europe - Huygens - Cassini - ringed planet
