فضاپیمای لایت‌سیل ۲ بادبانش را در فضا برافراشت
 |
این فضاپیما در روز ۲۵ ژوئن با یک موشک فالکون هوی شرکت اسپیس‌ایکس به فضا رفته بود و اکنون جعبه‌های کوچکی که بادبان‌هایش در آن بودند را گشوده است. کلفتی بادبان‌های آینه‌پوشِ آن تنها ۴.۵ میکرومتر است -نازک‌تر از تار موی انسان- و گستردگی‌شان روی هم، به ۳۲ متر مربع می‌رسد.
هنگامی که فوتون‌های نور خورشید به این بادبان‌های براق می‌خورد، به عقب پس زده شده و مقدار کوچکی انرژی به آن می‌دهند، که همین فضاپیما را به پیش می‌راند. فشار این برخورد کم است ولی با گذشت زمان، تکانه (اندازه حرکت) بالا می‌رود و به فضاپیما امکان می‌دهد تا شتاب بگبرد.
سلف این فضاپیما لایت‌سیل ۱ بود که بادبان‌هایش را در سال ۲۰۱۵ گشود ولی تا پیش از فرو رفتن در جو زمین و سوختن، هیچ مانور مهارشده‌ای انجام نداد. لایت‌سیل ۲ به مدار بالاتری پرتاب شده و بنابراین اصطکاک کمتری با جو زمین خواهد داشت و می‌تواند تا پیش از نابودی در جو، تا یک سال به گرد زمین پرواز کند.
در آینده شاید بادبان‌های نوری‌ای از این دست روش‌هایی مناسب برای پیشرانش ماهواره‌های کوچک در سامانه ی خورشیدی و چه بسا دورتر باشند، بدون نیاز به سوخت فراوانی که فضاپیماهای معمولی مصرف می‌کنند. اگرچه شتاب این فضاپیماها آهسته است، ولی نور خورشید ثابت است و از دید نظری می‌تواند با گذشت زمان سرعت آنها را به اندازه‌های چشمگیری بالا ببرد.
و بادبان‌های نوری لزوما تنها با نور خورشید هم کار نمی‌کنند- برخی پیشنهادِ بادبان‌هایی را مطرح کرده‌اند که برای پیشرانش از لیزرهای نیرومندی بهره می‌گیرند که سریع‌تر می‌تواند تکانه را افزایش دهد، شاید حتی آنقدر سریع که برای سفرهای میان‌ستاره‌ای هم کارایی پیدا کند.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه نامه:
LightSail 2 - space advocacy - The Planetary Society - solar sail - SpaceX - Falcon Heavy - momentum - Earth - solar system - laser
منبع: نیوساینتیست
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر