یک ستاره در هفت آسمان: نگاهی به مرکز کهکشان

این تصویر در اندازه‌ی کامل و بزرگ‌تر بدون نوشته (۴.۸ مگ)، با نوشته (۴.۸ مگ)

مرکز کهکشان راه شیری حدود ۲۶۰۰۰ سال نوری از ما دور است و در راستای صورت فلکی کمان جای دارد. ولی حتی در تاریک‌ترین شب‌ها هم نمی‌توانیم آن را با چشم خود ببینیم زیرا انبوه غبارهای میان‌ستاره‌ای جلوی دیدمان را گرفته.

در حقیقت منطقه‌های بارور مرکز و صفحه‌ی کهکشان راه شیری انباشته از ابرهای تاریک غبار، سحابی‌های برافروخته و میدان‌های شلوغ پرستاره است.

این تصویرِ شرح‌دار بریده‌ای از یک نمای موزاییکی است که از پیوند چندین عکس از آسمان شب درست شده و شماری از اجرام محبوب رصدگران، به ویژه کسانی که با تلسکوپ‌های کوچک و دوربین‌های دوچشمی کار می‌کنند را نمایش می‌دهد.

مرکز کهکشان اینجا در سمت راست چارچوب است.

در این تصویر چند جرم نام‌آشنا از اجرام مسیه، مانند سحابی مرداب (ام۸)، سحابی سه‌تکه (ام۲۰)، و ابر ستاره‌ایِ ام۲۴، و همچنین شماری از سحابی‌های تاریک که نام ادوارد امرسون بارنارد را بر خود دارند به چشم می‌خورد.

تصویر کامل، از سمت راست تا صورت فلکی کژدم (عقرب) ادامه دارد و بیش از ۲۰ درجه از مرکز کهکشان را می‌پوشاند.