مارپیچی که از لبه دیده می‌شود
 |
| این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر |
برخی از کهکشان‌های مارپیچی از لبه‌شان دیده می‌شوند و به اصطلاح، لبه‌نما هستند [صفحه‌شان همراستا با خط دید ماست].
بیشتر ستارگان درخشان در کهکشان‌های مارپیچی در یک قرص به گرد مرکز کهکشان در گردشند. این قرص اگر از لبه دیده شود بسیار نازک به نظر خواهد رسید. برخی از مارپیچی‌ها از ان‌جی‌سی ۳۷۱۷ [در این تصویر]، که در حقیقت کمی کج دیده می شود هم نازک‌ترند.
کهکشان‌های مارپیچی به دلیل برخوردهای درونیِ ابرهای گازیِ سازنده‌شان که سرد شده و به درون کشیده می‌شود پیکره‌ای قرص‌گون پیدا می‌کنند. سیاره‌ها هم می‌توانند به یک چنین دلیلی وارد صفحه‌های مداری شوند.
در این تصویرِ تلسکوپ فضایی هابل رشته‌های غباری به رنگ قهوه‌ای تیره که در این قرص به گرد مرکز کهکشان می‌چرخند را می‌بینیم. آن سوی این رشته‌ها هم روشناییِ کوژ مرکزی کهکشان که از ستارگان پیر تشکیل شده دیده می‌شود.
ان‌جی‌سی ۳۷۱۷ حدود ۱۰۰ هزار سال نوری پهنا دارد و با فاصله‌ی تقریبا ۶۰ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی مار باریک دیده می‌شود.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
NGC 3717 - spiral galaxy - NGC 3717 - disk - Hubble Space Telescope - bulge - star - Water Snake - Hydra
منبع: apod.nasa
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر