نقشه مغناطیسی یک کهکشان مارپیچی

آیا میدان‌های مغناطیسی می‌توانند درباره‌ی چگونگی شکل‌گیری و فرگشت کهکشان‌های مارپیچی به ما آگاهی‌هایی بدهند؟

برای پاسخ به این پرسش، دانشمندان به رصد کهکشان مارپیچی ام۷۷ به کمک دستگاه HAWC+ در رصدخانه‌ی هوابرد سوفیا (که یک هواپیمای بویینگ ۷۴۷ است) پرداختند.

دستگاه HAWC+ با مشاهده‌ی نور فروسرخِ قطبیده که از ذرات کشیده‌ی غباری که در راستای میدان مغناطیسی محلی می‌چرخند گسیلیده می‌شد، از وضعیت مغناطیسی این کهکشان نقشه برداشت.

بر پایه‌ی نقشه‌ی HAWC+ به نظر میرسد میدان‌های مغناطیسی بازوهای مارپیچی ام۷۷ را در بخش‌های درونی آن دنبال می‌کنند. خود این بازوها به احتمال بسیار دستاورد امواج چگالی در گاز و غبار و ستارگان ورودی به بخش‌های درونی کهکشانند، امواجی که به نوبه‌ی خود دستاورد گرانشِ پیکره‌ی بیضی کهکشان هستند. [در همین زمینه: * چرا کهکشان‌ها بازو دارند؟]

این تصویر از همگذاری داده‌های سوفیا و داده‌های پرتو ایکس ماهواره‌ی نوستار و همچنین داده‌های نور دیدنیِ تلسکوپ فضایی هابل و برنامه‌ی SDSS پدید آمده.

کهکشان ام۷۷ با فاصله‌ی حدود ۴۷ میلیون سال نوری از زمین، در راستای صورت فلکی نهنگ دیده می‌شود.

--------------------------------------------

تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies

twitter.com/1star_7sky

واژه‌نامه:

HAWC+ - NASA - 747 - SOFIA - spiral galaxy - M77 - magnetism - polarized - infrared - magnetic field - spiral arm - density wave - X-ray - NuSTAR - visible light - Hubble - SDSS - constellation of the Sea Monster - Cetus

منبع: apod.nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان