این فضاپیما چشم‌اندازی را به ما خواهد داد که تاکنون ندیده‌ایم: قطب‌های خورشید
* بر پایه‌ی برنامه‌ها، فضاپیمایی به نام "مدارگرد خورشیدی" (سولار اوربیتر، Solar Orbiter) که رازهایی تازه را درباره‌ی خورشید آشکار خواهد کرد در روز ۷ فوریه از کیپ کاناورال فلوریدا راهی فضا خواهد شد.
 |
این کاوشگر که دستاورد همکاری ناسا و اسا (سازمان فضایی اروپا) است نخستین کاوشگر خورشیدگرد نیست (تاکنون چندین نمونه در مدار خورشید داشته‌ایم و کاوشگر خورشیدی پارکر هم چندی‌ست راهی آنجا شده)، ولی مدارگرد خورشیدی با پرواز بر فراز قطب‌های خورشید چشم‌اندازی را به ما خواهد داد که پیش از این هرگز ندیده‌ایم. [گفتنی‌ست پارکر چندین ماهست روانه‌ی فضا شده و داده‌های خوبی هم به زمین فرستاده، ولی برای رسیدن به مدار پایانی‌اش سال‌ها در راه خواهد بود. اینجا بخوانید: * پارکر برای رسیدن به خورشید راه بی‌اندازه دشواری در پیش دارد، ولی چرا؟]
نیکولا فاکس از ناسا در گفتگویی که روز ۲۷ ژانویه انجام شد گفت: «به باور ما بالا و پایین خورشید باید تفاوت چشمگیری با میانه‌ی آن داشته باشند، ولی هرگز تصویرهای روشنی از آنها نداشته‌ایم.»«ما می‌دانیم که این [کاوشگر] داده‌هایی بی‌سابقه را از خورشید به ما خواهد داد، با نماهایی باورنکردنی از قطب‌ها.»
قطب‌های خورشید جایگاه ماطق غول‌پیکری به نام حفره‌های تاجی است که خنک‌تر و کم‌چگال‌تر از پیرامونند. ذرات باردار که از درون خورشید می‌آیند از راه همین حفره‌ها بیرون می‌زنند، و مدارگرد خورشیدی این فرآیند را در عمل خواهد دید.
یانیس زوگانلیس در سازمان فضایی اروپا هم گفت: «کاری که ما می‌خواهیم با مدارگرد خورشیدی انجام دهیم اینست که بفهمیم خورشید چگونه محیطِ پیوسته در تغییرِ فضای درون سامانه‌ی خورشیدی را می‌سازد و مهار می‌کند.»«هنوز رازهای بنیادینی درباره‌ی خورشیدمان وجود دارد که ناگشوده مانده‌اند.»
امید می‌رود این دیدگاهِ نزدیک [که مدارگرد خورشیدی به ما خواهد داد] در پیش‌بینی توفان‌های خورشیدی و فوران‌هایی که هر از گاهی رخ می‌دهند و ذراتی را به سوی زمین می‌فرستند به ما کمک کند. این ذرات می‌توانند به ماهواره‌ها آسیب برسانند، و شراره‌های خورشیدی اگر به اندازه‌ی کافی بزرگ باشند می‌توانند حتی شبکه‌های برق را را از کار بیندازند. کریس سن‌سیر از ناسا می گوید: «بیشتر پژوهشگران بر این باورند که کلیدِ شناختِ میزان شدتِ چرخه‌ی بعدیِ فعالیت خورشیدی را نخست در قطب‌ها خواهیم دید.»
مدارگرد خورشیدی چهار تلسکوپ برای عکس گرفتن، و نیز شش دستگاه دیگر برای سنجش محیط پیرامون خود دارد. اگر همه چیز درست پیش برود، این کاوشگر نخستین گذرِ نزدیکش از کنار خورشید را در فوریه‌ی ۲۰۲۱ انجام خواهد داد. در آن هنگام فاصله‌اش به اندازه‌ی نصف فاصله‌ی زمین-خورشید خواهد بود، و در اکتبر ۲۰۲۲ از این هم نزدیک‌تر خواهد شد.
فضاپیما در همه‌ی این مدت از گرانش ناهید کمک می‌گیرد تا از صفحه‌ی سامانه‌ی خورشیدی بیرون رفته و بالا و بالاتر برود و سرانجام بتواند به بالا و پایین خورشید برسد و قطب‌هایش را ببیند. سن‌سیرمی‌گوید: «هفت سال دیگر نخستین تصویرهای روشن از قطب خورشید را خواهید دید.» اگر همه چیز بر پایه‌ی برنامه پیش برود خواهیم توانست باد خورشیدی را ببینیم که از حفره‌های روی قطب‌ها بیرون می‌وزد و شیوه‌ی کارکرد آن را آشکار خواهد کرد.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
Solar Orbiter - sun - Cape Canaveral - Florida - European Space Agency - NASA - Parker Solar Probe - pole - Nicola Fox - coronal hole - charged particle - Yannis Zouganelis - solar storm - Earth - solar flare - solar activity cycle - Chris St. Cyr - Venus - plane - solar wind
منبع: نیوساینتیست
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر