کشف احتمالی یک پروتئین بیگانه در یک شهابسنگ
گروهی از پژوهگران ادعا دارند یک پروتئین را درون یک شهابسنگ یافته‌اند. این می‌تواند نخستین پروتئین فرازمینی باشد که تاکنون یافته شده، هر چند که نشانه‌ی زندگی بیگانه نیست- و دیگر دانشمندان نیز به این که به راستی در این پژوهش چیزی یافته شده باشد به دیده‌ی تردید می‌نگرند.
ما می‌دانیم اسیدهای آمینه، یعنی همنهش‌هایی آلی که به عنوان بلوک‌های ساختمانی زندگی رفتار می‌کنند، می‌توانند در شهاب‌ها و دیگر سنگ‌های فضایی هم پدید بیایند. ولی گستره‌ی شیمیِ پیش‌زیستی (پری‌بیوتیک) در ورای زمین هنوز ناشناخته است، و این که این شیمی چگونه به زندگی تبدیل می‌شود از آن هم رازآلودتر است.
این تا اندازه‌ی بدین دلیل است که فرآیند جستجوی همنهش‌های (ترکیبات) آلی در شهاب‌سنگ‌های روی زمین بی‌اندازه دشوار است. دیمیتار ساسلو از دانشگاه هاروارد، که در این پژوهش شرکت نداشت می‌گوید: «نمی‌توانیم همینجوری برویم سراغ شهابسنگ، تکه‌ای از آن بیرون بکشیم، بررسی‌اش کنیم و بگوییم: بسیار خوب، من این این، این و آن را پیدا کردم.»«مهم جزییاتند و حقیقت در جزییات است.»
جولی مک گیوچ، او هم از دانشگاه هاروارد، به همراه همکارانش یک نمونه‌ی دست‌نخورده از یک شهابسنگ را که در سال ۱۹۹۰ در الجزایر افتاده بود بررسی کردند. آنها نخست یک رشته مته‌کاری کوچک، و به دقت بهداشتی -چیزی مانند مته‌کاری دندان‌پزشکان- را انجام دادند و موادی را از ژرفای درون شهابسنگ بیرون کشیدند.
این پژوهشگران برای آماده کردنِ گَََردی (پودری) که به دست آمده بود آن را با مایع‌هایی از جمله آب و کلروفورم آمیختند. در پایان، یک لیزر به این نمونه‌ها افکندند تا آنها را به گاز تبدیل کنند، که کارشان برای بررسی در فرآیندی به نام طیف‌سنجی جرمی را آسان‌تر کند.
آنان با آزمایش این گازها آمیزه‌ای از اسیدهای آمینه و اتم‌هایی فرعی را یافتند که به گفته‌ی آنها، نشانه‌ی نخستین پروتئین فرازمینی است. هنگامی که نیوساینتیست از آنها درخواست گفتگو کرد، از اظهار نظر درباره‌ی کارشان خودداری کردند.
ساسلو می‌گوید: «اگر یک بازبینی فنی روی این [پژوهش] انجام شده و تایید شود، آنگاه من آن را یک یافته‌ی مهم در نظر خواهم گرفت. این پژوهش به گونه‌های خاصی از واکنش‌های شیمیایی اشاره دارد که می‌توانند روی سطح زمین یا سیاره‌های دیگر رخ داده باشند و به شکل‌گیری زندگی انجامیده یا به آن کمک کرده‌اند.»
وی می‌گوید اگر این شیمی بتواند روی یک سنگ سترون و خشک در خلا فضا رخ بدهد، پس می‌تواند به این معنی باشد که ساخته شدن بلوک‌های ساختمانی زندگی در محیط‌هایی خشن‌تر از آنچه فکر می‌کردیم آسان‌تر است: «این تایید دیگری بر اینست که این شیمی چیزی‌ست که می‌تواند در طبیعت رخ دهد، نه این که تنها انسان در آزمایشگاه انجامش دهد.»
ولی چندین پژوهشگر دیگر که نیوساینتیت با آنها تماس گرفت درباره‌ی این نتایج ابراز تردید کردند. لی کرونین از دانشگاه گلاسکوی بریبتانیا گفت: «اگر بتوانیم پروتئینی را در یک شهابسنگ که از زمین نیست پیدا کنیم، شگفت‌انگیز خواهد بود.»- ولی او فکر نمی‌کند این مورد چنین چیزی شده باشد.
کرونین می‌گوید یافته‌های این پژوهش لزوما بدین معنی نیست که همنهشی (ترکیبی) که این پژوهشگران ادعا دارند در شهابسنگ یافته‌اند به راستی آنجاست. در عوض او می‌گوید آنها دارند از روی داده‌های ناقص برون‌یابی می‌کنند. به گفته‌ی وی، پروتئینی که ادعای یافتنش را دارند هم بعیدست در طبیعت پدید بیاید: «اختارش منطقی نیست.»
با این همه، ساسلو می‌گوید ما به احتمال بسیار به جستجوی مولکول‌های آلی پیچیده، اسیدهای آمینه و چه بسا پروتئین‌ها روی سنگ‌های فضایی ادامه خواهیم داد: «تنها نیاز به تلاش بیشتر دارد، و من به راستی امیدوارم این به جایی برسد.»
گزارش این دانشمندان در arxiv در دسترس است.
-------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه نامه:
protein - meteorite - Earth - amino acid - organic compound - meteor - prebiotic - Dimitar Sasselov - Harvard University - Julie McGeoch - Harvard University - Algeria - chloroform - mass spectrometry - atom - Lee Cronin - University of Glasgow - UK - organic molecule - arxiv
منبع: نیوساینتیست
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر