یک مارپیچ باشکوه

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر

بسیاری از کهکشان‌های مارپیچی در مرکز خود یک میله دارند. حتی کهکشان راه شیری خودمان هم گمان می‌رود یک میله‌ی مرکزی ساده و کوچک داشته باشد.

در این تصویرِ تلسکوپ فضایی مدارگرد هابل، کهکشان مارپیچی ان‌جی‌سی ۱۶۷۲ و میله‌ی برجسته‌اش را با جزییاتی تماشایی می‌بینیم.

رگه‌های رشته‌ای تیره‌ی غبار، خوشه‌های جوان از ستارگان آبی درخشان، سحابی‌های گسیلشی سرخ‌فام از گاز برافروخته‌ی هیدروژن، یک میله‌ی بلند و درخشان پُرستاره نزدیک مرکز، و یک هسته‌ی فعال درخشان که به احتمال بسیار نهانگاه یک ابرسیاهچاله است، همگی در این تصویر به چشم می‌خورند.

این کهکشان نزدیک به ۷۵۰۰۰ سال نوری گستردگی دارد و حدود ۶۰ میلیون سال زمان می‌برد تا نور از آن به ما برسد. ان‌جی‌سی ۱۶۷۲ که در صورت فلکی زرین ماهی (ماهی طلایی) دیده می‌شود، برای پی بردن به نقش میله‌ی کهکشان‌های مارپیچی در روند ستاره‌زایی در مناطق مرکزی آنها مورد پژوهش دانشمندان بوده است.

--------------------------------------------

تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies

twitter.com/1star_7sky

واژه‌نامه:

NGC 1672 - interstellar gas - dark dust - Lagoon Nebula - M8 - star - telescopic tour - constellation Sagittarius - Milky Way Galaxy - ionized - hydrogen - atom - electron - hourglass - stellar wind - open cluster - NGC 6530

منبع: apod.nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان