گوش بزرگی برای گوش دادن به بیگانگان

از نخستین روزهای کار رادیو و تلویزیون تاکنون آزادانه سیگنال‌هایی را در فضا پخش کرده‌ایم.

در زمان‌هایی هم گوش فرا داده‌ایم.

یکی از نخستین شنونده‌های سیگنال‌های رادیویی فضا یک رادیوتلسکوپ بزرگ در دانشگاه ایالتی اوهایو بود که با عنوان مهرآمیز "گوش بزرگ" (Big Ear) شناخته می‌شد.

"گوش بزرگ" اندازه‌ای حدود سه زمین فوتبال داشت و از یک صفحه‌ی فلزی گسترده روی سطح زمین با دو بازتابنده‌ی حصار-مانند که یکی ثابت بود و دیگری کج‌شونده تشکیل شده بود. این رادیوتلسکوپ برای پویشِ (اسکنِ) آسمان به چرخش زمین تکیه داشت.

این تصویر را ریک اسکات، دانشجوی داوطلبِ پیشینِ "گوش بزرگ" گرفته و دیدگاهش رو به صفحه‌ی زمینی و بازتابنده‌ی ثابتِ آنست. در پیش‌زمینه هم گیرنده‌های شیپورمانندِ امواج رادیویی را می‌بینیم.

"گوش بزرگ" که در سال ۱۹۶۵ آغاز به کار کرد، برای یک برنامه‌ی بلندپروازانه‌ی شنیدن و پویش امواج رادیویی آسمان به کار می‌رفت. در ده‌ی ۱۹۷۰ هم نخستین تلسکوپی بود که به طور پیوسته به جستجوی سیگنال‌های تمدن‌های فرازمینی می‌پرداخت.

یکی از لحظه‌های هیجان‌انگیز برای "گوش بزرگ" در اوت ۱۹۷۷ فرارسید و در آن روز یک سیگنال نامنتظره‌ی بسیار نیرومند را دریافت کرد که "سیگنال واو!" (Wow! Signal) نام گرفت.

ولی افسوس که این سیگنال تنها یک بار شنیده شد و سرچشمه‌اش برای همیشه ناشناخته ماند.

در ماه می ۱۹۹۸ کارِ جدا و پیاده کردن آخرین تکه‌های "گوش بزرگ" به پایان رسید.

--------------------------------------------

تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies

twitter.com/1star_7sky

واژه‌نامه:

radio - television - radio telescope - Ohio State University - The Big Ear - Earth - Rick Scott - reflector - extraterrestrial civilization - Wow! Signal

منبع: apod.nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان