دوردست و بسیار درخشان
 |
چیزی که اینجا به لطف تلسکوپ فضایی ناسا/اسای هابل با جزییات باورنکردنی دیده می‌شود یک کهکشان ستاره‌فشان با نام رسمی "پی‌ال‌سی‌کی جی۰۴۵.۱+۶۱.۱" است. این کهکشان مانند چندین نقطه‌ی سرخ‌فام نزدیک مرکز تصویر دیده می‌شود و در اثر گرانش خوشه‌ای از کهکشان‌های نزدیک‌تر که آنها هم در تصویر دیده می‌شوند دچار همگرایی گرانشی شده.
همگرایی گرانشی زمانی رخ می‌دهد که توده‌ی بزرگی از مواد، مانند یک خوشه‌ی کهکشانی، میان زمین و یک چشمه‌ی نور دوردست باشد. جرم بزرگ فضازمان را می‌خماند (خم می‌کند) و در نتیجه نور جرم دوردست در مسیرش به سوی زمین خم می‌شود. این پدیده نخستین بار در نظریه‌ی نسبیت عام اینشتین پیش‌بینی شده بود.
رصدخانه‌ی فضایی پلانکِ سازمان فضایی اروپا از سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ چندین پیمایش (نقشه‌برداری) سرتاسر آسمان انجام داد. پلانک در جریان این پیمایش‌ها به همراه رصدهای تکمیلی رصدخانه‌ی فضایی هرشل شماری از درخشان‌ترین کهکشان‌های همگراییده‌ی گرانشی با سرخگراییِ (انتقال به سرخِ) شدید را در آسمان شب پیدا کرد.
در هنگام بررسی این چشمه‌های برگزیده‌ی پلانک-هرشل به کمک تلسکوپ هابل بود که نور دیدنیِ (مرییِ) ستارگان هم از این کهکشان دوردست و بسیار درخشان دیده شد.
این کهکشان با سرخگرایی ۳.۴۲۸ در صورت فلکی گاوران دیده می‌شود.
--------------------------------------------
تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:
واژه‌نامه:
NASA - ESA - Hubble Space Telescope - starburst galaxy - PLCK G045.1+61.1 - Gravitational lensing - galaxy cluster - Earth - Einstein - general relativity - European Space Agency - Planck space observatory - Herschel Space Observatory - redshift - Boötes
منبع: spacetelescope
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان
0 دیدگاه شما:
ارسال یک نظر