شبیه‌سازی ناسا برای غروب در سیاره‌های گوناگون

اگر ویدیو اینجا اجرا نشد می‌توانید آن را در تلگرام یا فیسبوک یک ستاره در هفت آسمان ببینید

غروب آفتاب در دنیاهای دیگر از دیرباز یک بخش مهم در فیلم‌های علمی-تخیلی بوده، ولی چنین رویدادی واقعا چگونه به نظر می‌رسد؟ خوشبختانه برای گرفتن پاسخ پرسش‌هایمان ناسا را داریم، و این بار هم ما را ناامید نکرده.

ناسا یک همسنجیِ (مقایسه‌ی) ویدیویی میان چشم‌انداز غروب در زمین با چیزی که یک بیننده می‌تواند روی دیگر سیاره‌های سامانه‌ی خورشیدی، و همچنین روی یک ماه ببیند پدید آورده است. در این همسنجی، غروب یک ستاره‌ی متفاوت با خورشید هم نشان داده شده- از دید بیننده‌ای روی یکی از سیاره‌های سامانه‌ی تراپیست-۱، هر چند که پدید آوردن آن نیاز به گمانه‌زنی‌های بسیار بیشتری داشته.

دکتر خرونیمو ویانوئه‌آ از دانشگاه کاتولیک آمریکا دارد بر روی ماموریتی احتمالی در آینده به سوی اورانوس، که در فهرست کوتاه ناسا برای کاوش‌های فضایی آینده است کار می‌کند. وی به بررسی این پرداخته که جو اورانوس چگونه نور خورشید را می‌پراکند. ویانوئه‌آ دارد با مدل‌سازیِ چشمداشت ما از آنچه خواهیم دید یک معیار سنجش برایمان پدید می‌آورد.

اگر یک فضاپیما در آینده عکس‌هایی با چشم‌اندازی متفاوت بفرستد، اخترشناسان می‌فهمند که زمان آن رسیده تا یک بازنگری از آنچه می‌پنداریم درباره‌ی همنهش اورانوس و چگونگیِ رفتار گازهایش می‌دانیم انجام گیرد.

یک راه برای جلب پشتیبانی و در نتیجه گرفتن بودجه برای چنین پروژه‌ای اینست که مزه‌ی چیزی که می‌توانیم [در این پروژه] ببینیم را به مردم بچشانیم. ویانوئه‌آ با همکاری جیمز ترالی از مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا این شبیه‌سازی از غروب آفتاب را از پشت هیدروژن، هلیوم، و متان در جو بالایی اورانوس پدید آورد.

ولی چرا به همین بسنده کنیم؟ ویانوئه‌آ افزون بر غروب‌های آشنای زمین هم در هوای صاف و هم در شرایط ابری و ریزگردی، غروب‌هایی هم برای بهرام (مریخ)، ناهید و تیتان، و نیز سیاره‌ی فراخورشیدیِ تراپیست-۱ئی ساخت. تراپیست۱-ئی درونی‌ترین سیاره در سامانه‌ی تراپیست است که گمان می‌رود دمایی مناسب زندگی زمینی دارد. مقایسه با غروب‌های واقعی زمین و بهرام می‌تواند به ما کمک کند تا دقتِ نمونه‌های دیگر را بررسی کنیم.

غروب‌های زمین مانند چیزی که به دیدنش عادت داریم به نظر نمی‌رسند زیرا این عکس‌ها به گونه‌ای هستند که گویی با یک دوربین با عدسی بسیار میدان‌گسترده گرفته شده‌اند و چیزی که چشم نامسلح می‌بیند نیستند. کاوشگر‌ آینده که به اورانوس می‌رود شاید چندین دوربین داشته باشد، ولی به احتمال بسیار دستکم یکی از آنها تلاش خواهد کرد تا در شیرجه‌ی پایانی فضاپیما، هر چقدر از سیاره را که می‌تواند به تصویر بکشد.

البته درباره‌ی سیاره‌های تراپیست، ما تنها ویژگی‌های کوتوله‌ی سرخی که میزبانشان است و فاصله‌ی آنها از این ستاره را می‌دانیم. این به ما درباره‌ی میزان روشنی ستاره به هنگام غروب، و رنگ‌های عمده‌اش آگاهی می‌دهد، ولی ما چیزی درباره‌ی همنهش جو تراپیست۱-ئی، یا حتی این که اصلا جو دارد یا نه نمی‌دانیم؛ بود و نبود جو می‌تواند تفاوتی چشمگیر در غروب پدید بیاورد. بنابراین در این بخش ویدیو گمانه‌زنی‌های بیشتری انجام شده تا بخش‌های دیگر.

--------------------------------------------

تلگرام و توییتر یک ستاره در هفت آسمان:

telegram.me/onestar_in_sevenskies

twitter.com/1star_7sky

واژه‌نامه:

NASA - sunset - Earth - Solar System - planet - moon - TRAPPIST-1 - Geronimo Villanueva - Catholic University of America - Uranus - Sun - James Tralie - Goddard Space Flight Center - hydrogen - helium - methane - Mars - Venus - Titan - TRAPPIST-1 - lens - naked eye - red dwarf - star

منبع: iflscience

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان