یک ستاره در هفت آسمان: دُم سدیمی سیاره تیر

این رگه‌ی افشان که از سیاره‌ی تیر بیرون زده چیست؟

عکس‌هایی که با نوردهی بلند از درونی‌ترین سیاره‌ی سامانه‌ی خورشیدی گرفته می‌شوند می‌توانند چیزی نامنتظره را آشکار کنند: یک دُم.

سیاره‌ی تیر در جو نازک و تنُکش اندکی سدیم دارد که زیر تابش نور خورشید برانگیخته می‌شود.

پرتوی آفتاب همچین این مولکول‌ها را از سطح تیر جدا کرده و از آن دور می کند.

نور زرد به ویژه در تابش سدیم نوری به نسبت درخشان است.

این تصویر ژرف که اواخر ماه می در ایتالیا گرفته شده سیاره‌ی تیر و دم سدیمی‌اش را نشان می‌دهد؛ فیلتر به کار رفته در ثبت این تصویر به طور عمده نور زردی که از سدیم تابیده را تراگسیلیده.

دم سیاره‌ی تیر نخستین بار در دهه‌ی ۱۹۸۰ پیش‌بینی و در ۲۰۰۱ یافته شد.

فضاپیمای روباتیک مسنجر ناسا که از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵ در مدار تیر بود جزییات بسیاری از این دم را در نماهای گوناگونی که گرفته بود آشکار کرد.

دم‌ها به طور معمول از ویژگی‌های دنباله‌دارها شناخته می‌شوند. دم دنباله‌دار نئووایز که اکنون در آسمان بامدادی زمینست را با چشم نامسلح هم می‌توان دید.