روح بی‌ستاره!

در این نمای نزدیک کیهانی، ژرفای درون سحابی روح را می‌بینیم.
ابرهای تیره و کدر غبار نزدیک بالای چارچوب که لبه‌هایی از گازهای برافروخته دارند به نام آی‌سی ۱۸۷۱ شناخته می‌شوند.

این میدان دید تلسکوپی حدود ۲۵ سال نوری پهنا دارد و تنها بخش کوچکی از سحابی‌های بسیار بزرگ‌ترِ قلب و روح را می‌پوشاند.

این مجموعه‌ی ستاره‌ساز با فاصله‌ی برآوردشده‌ی ۶۵۰۰ سال نوری از زمین، درون بازوی مارپیچی برساووشِ کهکشان راه شیری جای داشته و در آسمان سیاره‌ی زمین در راستای صورت فلکی ذات‌الکرسی (خداوند اورنگ) دیده می‌شوند.

خود ابرهای چگال آی‌سی ۱۸۷۱ در اثر بادها و پرتوهای پرانرژی ستارگان بزرگ و جوانی که درونشان به دنیا آمده تراشیده شده و به این پیکره در آمده‌اند. این بادها و پرتوها به فشرده شدن ابرها انجامیده و ستاره‌زایی‌های تازه را به راه انداخته‌اند.
در این تصویر، ستارگان به روش دیجیتالی زدوده شده‌اند تا آشوب و هیاهوی درون گاز و غبار بهتر نمایانده شود.

--------------------------------------------

تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky

واژه‌نامه:

IC 1871 - Soul Nebula - Heart and Soul nebulae - Perseus spiral arm - Milky Way - planet - Earth - constellation Cassiopeia - star formation

منبع: apod.nasa

برگردان: یک ستاره در هفت آسمان