میله درخشانی از ستاره

این تصویر در اندازه‌ی بزرگ‌تر (۳.۳ مگ)

میله‌ی مرکزی باشکوه کهکشان ا‌ن‌جی‌سی ۲۲۱۷ که در صورت فلکی سگ بزرگ جای دارد، در این تصویر تازه‌ی تلسکوپ فضایی هابل ناسا می‌درخشد.

این کهکشان مارپیچی میله‌ای که به نام "ای‌ام ۰۶۱۹-۲۷۱" هم شناخته می‌شود، حدود ۶۵ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد و با پهنای ۱۰۰ هزار سال نوری، هم‌اندازه‌ی راه شیری خودمانست.

ستارگان فراوانی که در بخش مرکزی این کهکشان انباشته شده‌اند این میله‌ی درخشان را که با دسته‌ای از بازوان مارپیچیِ تنگ و بسته در بر گرفته شده ساخته‌اند.

میله‌ی مرکزی در این گونه کهکشان‌ها، با کمک به کشیده شدنِ گاز از قرص کهکشان به میانه‌ی آن، نقش مهمی در فرگشت آنها بازی می‌کند. گاز و غباری که به آنجا کشیده شده سپس یا در ساخت ستارگان تازه به کار می‌رود یا به چاه ویل ابرسیاهچاله‌ی مرکزی کهکشان سرازیر می‌شود.

ابرسیاهچاله‌ها (سیاهچاله‌های ابرپرجرم یا کلان‌جرم) که جرمشان به چند صد برابر تا میلیاردها برابر خورشید می‌رسد، تقریبا در مرکز همه‌ی کهکشان‌های بزرگ لانه دارند.

رنگ‌آمیزی این عکس با بهره از داده‌های "تلسکوپ پیمایش سراسری و سامانه‌ی واکنش سریع" (پان-استارز) انجام گرفته است.

--------------------------------------------

تلگرام، توییتر، و اینستاگرام یک ستاره در هفت آسمان:
telegram.me/onestar_in_sevenskies
twitter.com/1star_7sky
instagram.com/1star.7sky

واژه‌نامه:
central bar - NGC 2217 - AM 0619-271 - Canis Major - The Greater Dog - NASA - ESA - Hubble Space Telescope - Earth - barred spiral galaxy - Milky Way - star - spiral arm - supermassive black hole - Sun - Panoramic Survey Telescope and Rapid Response System - Pan-STARRS

منبع: ساینس‌دیلی
برگردان: یک ستاره در هفت آسمان